««تقدیر خونین!»»

٭٭٭٭٭

در «شب قدر» برای مرد مُراد و ایمان، شیر بیشه ی عدالت، تندیس دانش و دانایی، نماد تقوی و پرهیزگاری، بابای کسیه بدوش یتیمان، غریب ترین غریب فقیر نواز، تنها ترین مرد نوحه گر چاه، آبادگر مظلوم نخلستان، مظلوم ترین جوانمرد تاریخ و پیشوایی همه ی انسان های عدالت خواه چه “تقدیر خونینی” رقم خورد!
– دردا که با تبر دیوصفتان جهل و تکبر، درخت تنومند علم، عمل، عدالت، ایمان، تقوا، تعهد، آگاهی و فروتنی چه راحت تن به خاک سایید!
– دریغا که جایگاه اندیشه عدالت خواهی و حق طلبی با تیغ زهراگین چه سبوعانه شق القمر گشت!
– واأسفا که “ارکان هدایت و امامت” بدست پست ترین انسان تاریخ، چه ددمنشانه به انهدام گرایید!
– بدین سان؛ پیمان شوم توطئه ی تروریسان خارجی و هم قسمان گرد خانه ی توحید، شوربختانه تنها در کوفه به بار نشست! بدین گونه محراب مسجد کوفه خضاب خون به خود گرفت و در سحرگاه بیست و یکم روح مشتاق اش به معبود پیوست!
– این گونه بود که تندیس دانش، پرهیزگاری و عدالت؛ با سجده ای سرخگون به پیشگاه معبود خود، عاشقانه به خاک افتاده و فریاد رستگاری سر داد که:
«فُزتُ و رَبّ الکعبه !؟»
«به پروردگار کعبه رستگار شدم!؟»

٭٭٭٭
بیست و یکم رمضان، سالیاد شهادت غم انگیز مولی الموحدین، امیرالمٶمنین حضرت امام علی(ع)، به فرزانه فرزند اش حضرت صاحب العصر و الزمان و عموم مسلمانان جهان تسلیت باد.
٭٭٭٭
مصطفی خرّمی
بیست و یکم رمضان المبارک 1441