امامت زندگانی را عمود است*** علی تندیس زهد و صبر و جود است
شهادت امام چهارم حضرت «سیدالساجدین» الگوی زهد و عبادت و پارسایی برهمگان تسلیت باد.
ابومحمد علی زین العابدین و سیدالساجدین فرزند امام حسین(ع)در پنجم شعبان المعظم سال 38 هجری، در مدینه منوره دیده به دنیا گشود. 
به گواهی تاریخ وی تنها «بازمانده مرد» از فاجعه خونین کربلاست که بدلیل شدت بیماری نتوانست رزم جامه بر تن نموده و به میدان شهادت پا گذارد و یا اینکه خواست خداوند این بود که وی زنده بماند تا از طریق وی نسل «امامان الهی» در میان فرزندان امام حسین ساری و جاری و این گونه عصرامامت یا عصر دوم هدایت پس از عصر رسالت ادامه یابد. وی حدود35 سال در سخت ترین شرایط زیر زربین جاسوسان اموی روزگار گزارنده و زمان امامت خویش را با احتیاط کامل سپری نموده است. سرانجام امام سجاد(ع)در 25 محرم الحرام سال 94 یا 95 هجری قمری، توسط گماشتگان بنی امیه مسموم و در سن 57 سالگی به شهادت رسید. فرزند گرامی ایشان امام باقر(ع)پدر گرامی خویش را غسل داده، کفن نموده و در کنار مرقد عموی بزرگوراش حضرت امام حسن مجتبی(ع) در قبرستان بقیع به خاک سپردند.
««زبور آل محمد»»
از امام سجاد(ع) مجموعه دعا های به یادگار مانده که در تاریخ عرفان اسلامی بی نظیر بوده است. این مجموعه مناجات ها در واقع نوعی «مبارزه نرم و خاموش امام سجاد»، با نظام بیداد اموی در قالب دعا های است که سرشار از شور و احساس و معنویت است. این مجموعه دعا 
در کتابی گردآوری گردیده که با عنوان «صحیفه سجادیه» شهرت یافته است. خوشبختانه این اثر گرانسنگ از گزند روزگار بدور مانده و امروزه در اختیار ماست. ساختار موزون، زیبایی کلمات، گیرایی واژه ها همراه با بیان بی نظیر و سرشار از معنویت؛ به این مجموعه دعا اهمیت مضاعف و ارزش بی مانندی بخشیده است، به اندازه ای که آن را «اُخت القرآن» نامیده و به آن «زبور آل محمد» و «انجیل اهلبیت» لقب داده اند. خوشبختانه امروزه چاپ های متعدد، همراه با ترجمه های زیبا و روان از این اثر بی بدیل موجود بوده که تهیه و مطالعه این اثر گرانبها، به پیروان واقعی حضرت اش توصیه میگردد.
مصطفی خرّمی
18 / 8 / 94
