««اَلَه نوروز آمد، اَلَه…!»»
*******
یاران بهار، به گوش، نوروز آمد** اَلَه نوروز آمد، اَلَه نوروز آمد
یاران خمار به هوش، نوروز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
برطرف چمن، جمع دل افروز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
بلبل به نوا و شور و پر سوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
طوطی به فغان و ناله، هر روز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
فاخته به کوکو و جغد شب دوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
آهو به طرب، به غمزه، امروز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
لاله به چمن، چو شمع، افروز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
صحرا به مثال فرشی، از رُز آمد ** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
سبزه به دیار و دشت، سرسوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
هر شاخ درخت خشک، گلدوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
***********
آن دختر آزره چو لاله، چون رُز آمد**اَلَه نوروز آمد، اَلَه نوروز آمد
لبخند لب اش شگفت، چون روز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
چشمان خمار او، چه جانسوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
تیرهای مژه به سینه، دل دوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
بخمل به بر اش، قشنگ و «چیمدوز» آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
در آب چو خود بدید، «مهروز» آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
با غمزه و ناز چو ماه، شب سوز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
غمهای دلم بکشت و پیروز آمد** اله نوروز آمد، اله نوروز آمد
قربان نگاه او، که «غمسوز» آمد
اله نوروز آمد، اله نوروز آمد !؟
**********
فرا رسیدن فرخنده نوروز باستانی و حلول سال 1395 خورشیدی، بر یاران آفتابی دنیای حقیقی، کوکبان جهان مجازی و دوستان مه وش و دوست داشتنی مبارکباد. 
مصطفی خرّمی
1/ 1 / 1395