««بهار!»»

باکول «خلته»خوو دیست کد؛ اَلی گفته اُنجِست کد

دانه خورگوو ره تیت کد؛ یک، دو و سه و بیست کد

***

آجی «سپَن» خوو دود کد؛ نیگره خوده ماکوود کد

دست دُووا را بال کد؛ از پاس آتی فووت کد !؟

***

آتی سمن خوو زین کد؛ دُلدُل خوده قمچین کد

اسپار خوده گردو کد؛ سوون زمینا جولوو کد

***

آبی لچک خوو سرکد؛ برزووی خوده ده بر کد

بلده تاله آشار کد؛ داس دیرو خوو در کد

******

لالی خر خوو پالو کد، خورجین خوده اوزوو کد

پاس مال و برگوو شد،«تیاغ» خوده گردوو کد

***

کاکی قاطر خوو هی کد، خارایی غم ره پی کد

غزل گفته ریی شد، راه بازار ره طی کد !؟

***

مامای دوکان خوو واز کد،«نُت» امیده ساز کد

گرد مالا صافی شد، نام خدا آغاز کد !؟

***

آغی ریزه سفر کد، لاته سفید خوو سر کد

سوون مکتب ریی شد، دل خو پرشورو شر کد

***

لالی چوقی سلسل کد، چرب کوما جلجل کد

دستکول ده پشت ریی شد، سیکل خو ره پیدل کد

***

«بهار» میه قد شور خوو؛ قد شادی و سرور خوو

غمای موو فراری شد؛ قد تلخی و غرور خوو !؟

***

زنده باشه جانایی شیم؛ بی آو دیده چیمایی شیم

شادی ده دل شیری شد؛ بی غم باشه دلایی شیم

م، خرّمی

7 / 1 / 95