“عدل به قربانگاه!؟”
٭٭٭٭٭
شق گشت قمر آن شب، از فرق نگون سارت
محراب خجل گردید، از سجده ای خون بارت!
٭٭٭
سرخ است فلق دایم، شرمنده ز روی تو !
چون سرخ بدید رویت، پرخون رخ بیمارت
٭٭٭
صحرا به فرار از تو، بر چهره غبار از تو
“فزت”چو شنید از تو، گم گشت به گفتارت
٭٭٭
دریا به خروش از تو، وادی به خموش از تو
شرمنده افق از تو، از دیده ای خونبار ات !
٭٭٭
خورشید دیگر ناید، روشن نشود محراب
بشنید چو فریادت، شرمید ز رخسارت!!
٭٭٭
هم ناله ز نخلستان، فریاد ز چاه آید
از درد فراق تو، از داغ دل زار ات !؟
٭٭٭
خلقی به فغان آمد، از ناله به جان آمد!
محروم حضور تو، بی گفت گهربار ات
٭٭٭
بس واله و حیران شد، اطفال یتیم آن روز
با دیده ای پر از آب، آیند به دیدار ات !؟
٭٭٭
یخ کرد زمان بی تو، بی روح جهان بی تو
سرد است زمین بی تو، بی گرمی گفتارت
٭٭٭
چون تیغ به زهرآلود، بنشست به فرق تو
شد”عدل به قربانگاه”، با رفتن خون بار ات!؟
٭٭٭٭٭

سالیاد غم انگیز شهادت مولای متقیان، امیرمٶمنان، نماد عدالت خواهی در جهان، حضرت امام علی(ع)، بر تمام ارادتمندان اش تسلیت باد.
م، خرمی
نوزدهم رمضان المبارک ۱۴۴۲
دوازدهم ثور ۱۴۰۰