«بهار در تابستان!؟»
*****
بیش از یک ماه از بازگشت بنده به شار «شالکوت» شریف (کویته) میگذره، تقریبا تمام روزها و شب ها هوا نیمه ابری، تمام ابری و یا بارانی بوده اند.
شکر خدا بیشتر بارش ها نرم و نرمک و بدون باد و دغدوغلا بوده و کمتر سیل و سیلاب راه افتاده، لذا کمترین خسارت در محدوده علمدار رود و هزاره تاون را درپی داشته اند.
البته در برخی موارد اندک مزاحمت های سیلابی نتیجه عملکرد انسان ها در بی احترامی و تجاوز به حریم طبیعت بوده که معمولا آدم ها یا از سر ناچاری و یا از روی طمع کنار شیله ها و در مسیر سیل و حتی روی «قول»ها خانه ساخته اند، غافل از اینکه سیلاب مسیر خود را پیدا خواهد کرد، حتی اگر با ورود و عبور از داخل حویلی ها و خانه ها باشد.
****
با وجود اندک مزاحمت ها، بارش های مداوم اما نرم و ملایم زندگی و احیای دیگرباره طبیعت را به دنبال داشته اند:
– درخت های خاک آلود و نیمه جان، شسته و تمیز شده و جانی دوباره گرفته اند.
– گل های سرسبز و شاداب به رهگذران موسخیندی و چشمک هدیه میکنند!
– علف های خودرو چنان رشد عجیب دارند که گاهی تا کمر آدمی میرسند!
– تمام زمین ها هرجا مشتی خاک یافت شود، حتما گیاهی از درون خاک سربرآورده و به سرعت در حال رشد است!
– دشت خشک دیم یا همان «مهردار سیرگاه» به پارک سرسبز و شاداب بدل گشته که سیرکنندگان را غرق در لذت نموده و هوای پاک، صاف و خالص را به ایشان تقدیم میکند!!
****
– حتی کوه پشت علمدار رود مشهور به «مردار کوه یا مرده کوه» که قبلا به دلیل خشک و بدون گیاه و سبزه بودن، با همین عنوان های منفی نامیده شده، اکنون به خاطر سرسبزی، زیبایی خاص یافته و هرجا که اندک خاکی بوده گیاه رویده و سبز و زیبا گردیده، انگار «بهار در تابستان» از راه رسیده باشد.
******
م. خرمی
یکم سنبله 1401