کویته (جامعه) : نماز عبادی و سیاسی جمعه ای این هفته مصادف شد با ایام شهادت مولی الموحدین، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب،  حضرت علی بن ابی طالب (ع)، کسی که از دوران کودکی با رسول خدا (ص) بود و در کنار آن حضرت، بزرگ گردید و برای حفظ و نگهداشتن درخت نو پای مکتب نجات بخش اسلام و بشریت، دوشا دوش، با پیامبر اسلام در هر صحنه ای حاضر بود، حتی جانش را برای حفظ جان آورنده ای قرآن و اسلام، بخطر انداخت و در بستر آن حضرت خوابید، تا که دشمنان دستش به نبی مکرم اسلام نرسند.

لذا: همین حق خواهی ها، و برپای عدالتها، و ادامه دادن راه و سیره ای، پیامبر اکرم (ص) حضرت علی را در محراب عبادت به شهادت رساند، زیرا کسی تاب عدالت خواهی حضرت را نداشتند و نمی توانستند که در مقابل علی برای بخاطر عدالتش ایستادگی نمایند، سرانجام دست به شهادت آن حضرت زدند.

حجت الاسلام والمسلمین الحاج استاد اسدی امام جعمه و مدیر مسئو ل جامعه امام صادق (ع) در ضمن خطبه های این هفته اش، بعد از سفارش مؤمنین و نمازگزاران به تقوا الهی و دوری از معصیت، ماه رمضان را، ماه رحمت و مغفرت دانسته اضافه نمود، ماه رمضان را خداوند یک فرصتی برای بازگشت بسوی پروردگار و خالق کل هستی، از میان دوازده ماهی سال قرار داده است تا اینکه با مهمان نمودن بنده گان خود سری سفره ای رمضانی، و مهمان نوازی و میزبانی، خود خداوند از بنده گانش، آنها را مورد عفو و رحمت خود قرار داده و به خواسته های آنان که از او چیزی می خواهند گوش فرا داده و آنچه که در مصلحت بنده اش باشد را برایش عطا نمایند.

چنانچه در حدیث از پیامبر رحمت، و رسول مکرم اسلام (ص) آمده است، که خداوند ماه رمضان را به سه دهه وحصه تقسیم نموده و در هر دهه چیزی را برای انسانهای که خالصانه اطاعت و پیروی خالقش را می نمایند و یا اینکه دو باره می خواهند بعد از سالها فرار و روی گردانی، بطرف خداوند برگردند و توبه نمایند، عطا می کند، “هُوَ (شَهرُ رَمَضانَ) شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَةٌ وَ اَوسَطُهُ مَغفِرَةٌ وَ آخَرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار”  (بحارالانوار، ج 93، ص 342 )  ماه رمضان ماهی است که خداوند در دهه ای اولش رحمت خود را بر بنده گانش نازل می کند،  و در ده روزی وسط آن بنده گانش را مورد مغفرت و بخشش خود قرار می دهند، در ده روزی آخر آن بنده گانش را از آتش جنهم نجات می رهانند.

حجت الاسلام والمسلمین الحاج استاد اسدی: همچنان اضافه نمود، در این ماه با برکت تمام گناهان انسانها را خداوند می بخشند مگر شرک بخداوند و مال مردم را، که این دو را نمی بخشند، کسی که شرک بخداوند داشته باشد و یا منکر خداوند باشد خداوند آنان را نمی بخشند، و همچنان کسی که حق مردم را بر زمه اش می باشد، خداوند او را نمی بخشد مگر اینکه انسان که حقش به گردن آن است او را ببخشد.

ایشان در ادامه فرمود: یک از علائم بخشیده شدن گناه انسان ها، این است که با پاک شدن گناه از انسان، روح و روان انسان، مثل ظاهر انسان پاک شده و خداوند آن شخص را در دل بندگانش جای می دهند، چنانچه هر انسان سعی دارند که ظاهرو لباسهایش را همیشه پاک و خوشبو باشد و میان مردم با بوی بد و لباسهای چرکین ظاهر نشوند، انسانهای که توبه می نمایند و خداوند او را مورد عفو خود قرار می دهند، نیز دارای یک بوی خوش و چهره ای نورانی میان مردم عزیز ودر دلهای آنان جای میگرند.

بنا براین روح و روان انسان، در ماه رمضان شستشو داده می شود و خداوند در این ماه، در اثری گرفتن روزه به تمام معنی، از گناهان بنده گانش چشم پوشی نموده وآن را از دید تمام ملائک محو می  سازند.

اگر یک انسان با ظاهر و لباسهای کثیف و بد بو، وارد یک جمعی شوند، تمام کسانیکه در آن جمع حضور دارند از آن فرار نموده و دورمی شوند، از یک انسان گناه کار نیز ملائک های که همراه انسان ها در شبانه روز می باشند دور شده و از دست آن نزد خداوند شکایت می نمایند، خداوند نیز به طرف آن به چشم حقارت نگریسته آن انسان معصیت کار را، در میان مردم خار و زلیل قرار داده ونورانیت خود را از او می گیرد.

الحاج استاد اسدی امام جمعه ای کویته، در خطبه ای دوم جمعه این هفته ای خود، با نقل نمودن حدیث از پیامبر در باره ای نیکو ترین اعمال در ماه رمضان، بیان داشت؛ وقت حضرت علی (ع) از رسول خدا سؤال می نماید که بهترین و نیکو ترین اعمال در ماه رمضان چیست؟ در جواب می گویند که بهترین عمل در این ماه دوری و پیشه کردن ورع وتقوا، از محرمات الهی و معصیت خداوند می باشد، ” قال اميرالمؤمنين عليه السلام: فقمت فقلت: يا رسول الله ما أفضل الاعمال فى هذا الشهر؟ فقال: يا اباالحسن افضل الاعمال فى هذا الشهر الورع عن محارم الله.” { وسائل الشيعة (آل البيت) ج 10 ص 314}

و یکی از نیکو ترین عمل در این ماه، استجابت دعای بنده گان می باشد که خداوند اجابت رسانده و قبول نماید.

ماه رمضان همچنان که از نامش پیداست، ماهی رحمت و مغفرت الهی بوده و فرصتی است که انسان رابطه اش را با خداوند محکم تر نموده و از لحظه لحظه ای فرصتی های که دراین ماه برای انسان قرار داده شده است استفاده ای لازم را ببرند.

بهترین وقت ها و روزها را خداوند برای بندگانش قرار داده است تا که ازآن بهره مند شده و استفاده نمایند، و فرصت های طلای که خداوند عطا نموده در زندگی انسان از دست نداده و غافل از آن نمانند، زیرا فرصت های از دست رفته ولو اینکه یک ثانیه هم گذشته باشد دیگر قابل برگشت دادن نبوده وهرچند قمت و پول هم برای بر گرداندن آن خرج نمایم، تا اعمال که درآن فرصت ها انجام داده شده است را اصلاح کرده و دوباره درست انجام دهیم، دیگر بر نمی گردد.

چنانچه در حدیث از امام علی (ع) نقل شده است که می فرماید: ” الفُرصَة تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَيّر” (نهج‌البلاغه فيض، ص 1086) فرصت ها مانند ابری بهاری زود می گذرد، فرصت های نیکو خیر ی که برای شما ها داده شده است را غنمت شمرده و از آن استفاده نماید.

بنا براین خداوند بهترین لحظات و بهترین شبها را در ماه رمضان برای انسانها قرار داده، که در قرآن هم از آن شب به بهترین شبها یاد نموده و فرموده است “ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ (2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ (3) ” شب قدر شب نازل شدن قرآن و بهتراز هزار ماه می باشد، که عبادت و دعا کردن دراین شب برابر با عبادت هزار ماه می باشد.

ایشان همچنان در ادامه سخنانش، به شخصیت حضرت علی (ع) اشاره نموده بیان داشت: امیرالمؤمنین (ع) را از هر جهت و جنبه ای اگر نگاه نماییم، دارای فضائیل وشایستگی های می باشد که جزء حضرت رسول (ص) کسی دیگر حقیقت شخصیت علی را درک نتوانسته اند.

چنانچه امروزه اکثر و بیشتر از دانشمندان غربی، اعتراف می کنند در باره ای شخصیت حضرت علی بن ابی طالب (ع) و می گویند که ایکاش مادری دنیا یک بار دیگر فرزندی مانند علی بزاید برای مردم تا که مردم حقیقت علی را درک نموده و بشناسند.

خیلی از دانشمندان امروزی در باره ای حضرت علی (ع) می گویند که آنحضرت از دوران خود پیشتر بدنیا آمده و در واقع علی بن ابی طالب (ع) مردی آن زمان نبود، زیرا مردم آنزمان علی (ع) را نشناختن و قدرش را ندانستند.

گفتارها و دستورات آنحضرت وقتی که نگاه کنیم و آنرا بدقت بخوانیم می فهمیم که چه حرفهای را برای نجات مردم از گمراهی و زلالت ثبت تاریخ نموده وبه ارث گذاشته است.

یکی از توصیه های آنحضر ت نسبت به فرزندش امام حسن (ع) می باشد که در واقع خطاب به تمام امت اسلامی، اخصا پیروان اهلبیت (ع) می باشند، آنجای که می فرماید، فرزندم حسن؛  امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید، نتیجه ترک آن این است که بدان و ناپاکان بر شما مسلط خواهند شد و به شما ستم خواهند کرد، آن گاه هر چه نیکان شما دعا کنند دعای آن ها مستجاب نخواهد شد.

امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ای هر انسان می باشد که باید همنوعان خودش را از گمراهی و بدبختی بسوی سعادت وخوشبختی تشویق نموده ورهنمای نمایند.

متأسفانه به این مسئله ای مهم امروزه کمتر توجه صورت می گیرد که نتیجه اش را هم به چشم می بینیم هر چند که دعا می شود به اجابت نمی رسد و همچنان انسانهای بد و و حشی، همچون داعش و امثالش را خداوند امروزه سری انسانها مسلط ساخته که همان نتیجه ای سخنان امیرالمؤمنین (ع) را در بردارد، چونکه از هر گونه جنایات و قتل عامی چشم پوشی نمی کنند و در هر جای هزاران انسان بی گناه را بخاک و خون کشیده وخانه هایش را ویران می سازند.

ایشان در اخیر هم اشاره به مسئله ای یوم القدوس ودفاع از مظلومین عالم را وظیفه ای هر انسان آزادی خواه و عدالت طلب دانسته افزود: یوم القدوس و یا دفاع از قبله ای اول مسلمان و پشت بانی کردن از مردم فلسطین که توسط رژیم غاصب و صهیونیستی اسرائیل اشغال شده است، منحصر و مخصوص یک کشور و یک قوم ومذهب نبوده بلکه وظیفه ای شرعی تمام مسلمانان جهان و عدالت خواهان، بوده ومی باشد.

زیرا دفاع از مظلوم و اعلام انزجار و نفرت از ظالم، در هر مسلکی وجود داشته و در هر قانونی به ثبت رسیده است.

هر کس اگر از مظلوم دفاع نکرده وظالم را محکوم ننماید، در حقیقت همکار و همدست با ظالم شده وحق مظلومین را غصب می کنند، که این خود از طرف دین مبین اسلام محکوم شده و دفاع از مظلوم را واجب قرار داده است.

همچنان که قرآن انزجار و نفرتش را از یهود که بدترین قوم و انسانهای روی زمین است اعلام نموده است و می فرماید: « لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارى ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَاناً وَأَنَّهُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ» ( سوره مائده آیه 82) بر اساس این فرمایش خداوند، یهودیان بدترین دشمن برای مؤمنان خوانده شده است، در تاریخ اسلام نیز بواضح دیده می شود که بیشترین آزار و اذیت را به پیامبر اسلام قوم یهود رسانده است که پیامبر (ص) بارهای فرموده است که بیشترین آزار و رنج را من از دست یهودیها دیده ام.

بنا براین وظیفه ای هر انسان مسلمان و مؤمن، وآزادی خواه این است که در مقابل چنین دشمن دیرینه ایستادگی نموده و از مردم مظلوم و محروم دفاع نمایند فرق نمی کند که در هر گوشه ای از دنیا باشند، در فلسطین و یا جای دیگر.