ای لیلی مجنون وجود!
خاك وجود ما، با شبنم عشق تو گل شد و درخت آفرینش به شوق تو گل كرد!
ولادت دخت رسالت،همسرولایت،مادرامامت،باعث خلقت،شافع امت،جوازجنت،نزول رحمت،بانوی سراپرده عصمت وعظمت وکوثر پیامبرحضرت صدیقه کبری وانسیه حورا برهمه شیعیان ومریدان حضرتش مخصوصا استادگرامی «حجت الاسلام جمعه اسدی» مبارک باد –
ماه جمادي يادآور بزرگ بانوي جهان اسلام، حضرت فاطمه زهرا(س) است.
فاطمه، كوثر پيامبر و نمونه كامل زنان مسلمان است، و زهرا همانگونه كه از نامش پيداست، درخشانترين چهره و زيباترين الگو براي تمامي بانوان با فضيلت در طول تاريخ است.
از همان آغازين لحظاتي كه پا به عرصة گيتي نهاد و چشمان پرجاذبه‌اش را گشود، نور وجودش جهان انسانيت را روشن ساخت و براي هميشه تاريخ سر آمد زنان عالم شد (سيده نسا العالمين).
فاطمه در خانه‌اي كه ريشه‌دارترين خاندان قريش است بدنيا آمد، پدرش، صادق اميني كه احدي از قريش به پايه شرافت و امانتش نمي‌رسد، مادرش، بانويي كه در مكه از نظر شرافت و عزت و رفعت همانندي ندارد، خانه‌اي كه عرب در اصالت و كرامت و پاكي براي آن مانندي نمي‌شناخت. فاطمه از اين فضاي پاك و روحاني خانه پيامبر بهره مي‌جست و از چشمه زلال معارف ناب اسلامي كه سرچشمه‌اش پيامبر بود سيراب مي‌شد. زهرا در بستر حوادثي كه چون نسيم تندي با مرگ مادر وزيدن گرفت بزرگ شد، به راستي كه خداوند متعال، فاطمه زهرا(س) را به بيشترين سهم از رنج و امتحان و آزمايش‌هاي بزرگ و تحمل بي‌نظر گرامي داشت! براي او مقدر كرده بود كه شاهد آن محنت و ابتلاي عظيم از همان دوران كودكي باشد.
گر چه عمر فاطمه(س) كوتاه بود، ليكن از آموزگاري چون پيامبر و از مادري چون خديجه و نيز فرشتگان الهي درس آموخت (كانت محدثه) و الگوي تمام عيار صالحان و پرهيزگاران روي زمين شد. او بسان رسول خدا(ص) سخن گفت و نزد آن حضرت جايگاهي والا و بس رفيع داشت.
روزي كه آية و انذر عشيرتك الاقربين ـ نازل شد و پيامبر را به دعوت خويشاوندان نزديك فراخواند، اين قلب فاطمه بود كه از ترحم و تأثر مي‌تپيد و با صداي آرام مي‌گفت: لبيك اي بهترين پدر و گرامي‌ترين دعوت‌گر ـ و در همان روز فاطمه ضرب‌المثل پيامبر قرار گرفت كوثر خانه پيامبر اسلام روز به روز رشد و نمو يافت تا اينكه به دستور الهي با اميرالمؤمنين(ع) كه سرآمد مردان روزگار بود ازدواج كرد، فاطمه هم شأن علي(ع) بود و به فرموده امام صادق(ع) اگر خداوند علي(ع) را نمي‌آفريد، از زمان آدم تا قيامت همتايي براي زهرا يافت نمي‌شد.
زندگاني زهرا(س) توأم با رفاه و اسراف نبود بلكه به رياضت و به رنج نزديك‌تر بود تا رفاه و آسايش، زندگي او توأم با قناعت و تعاون، رضا به داده‌هاي الهي و شادمان به آن خانه پاك كه خدا نسل‌هاي پيراسته و ذريه مبارك و عترت گرانقدر را از آن خانه پديد آورد.
زهرا(س) از همان كودكي در متن مبارزات ايمان و كفر و حق و باطل قرار داشت، زيرا او در محيطي پرورش يافت كه آكنده از تلاش و كوشش خستگي‌ناپذير بود، نخستين مشاركت زهرا(س) در جهاد پس از ازدواج، شركت در غزوة اُحد بود و قبل از ازدواج نيز در تعدادي غزوات پيامبر(ص) شركت جست و پيامبر پاره‌اي اسرار را با او درميان مي‌گذاشت.
اخلاق فاطمه(س):
آن حضرت داراي خلق كريم، نفس شريف، محسنات ستِرك، سرعت فهم، بينش دقيق، ذهن وقّاد، بزرگواري بي‌حد و فضايلي درخشان بود.
از خلق و خويي ملايم و مهربان با سعة صدر و تحمل بسيار برخوردار بود و آن را با سكينه و وقار و مدارا و متانت و عفّت و تقوا مي‌آميخت. او در دوران حيات پدر طلايه‌دار عزّت بود، بر زبانش جز سخن حق جاري نشد و جز از سر صدق و راستي سخن نگفت. رازداري، وفاي به عهد، نصيحت صادقانه و عذرپذيري و گذشت از بدي‌ها، صدق در گفتار، صدق در نيت، صدق در وفا از خصال خجسته او بود. فاطمه در بلنداي قلّة عفاف و تقوا و پاكي دامن و حجب و حيا و متانت و وقار قرار داشت. فاطمه(س) نمادي از حيا بود كه به او مُثل مي‌زدند: حيا شاخه‌اي از ايمان است، حيا خصلت صالحان و زيور دوشيزگان پارسا و آراسته است.
هنگامي كه سخن از حياي فاطمه(س) مي‌گوئيم، با حياي منحصر به فرد و بي‌نظير مواجه مي‌شويم، آن حضرت در همين روزهاي ماه جمادي با اسماء بنت عميس بود كه شروع به گريه نمود و گريه‌اش فزوني گرفت، اسماء از اين گريه بهت زده شد، پرسيد: فاطمه جان! علت گريه چيست؟ پاسخ فاطمه(س) به اين سؤال عقل را مبهوت ميكند، او در حوادث بعد از مرگ فكر مي‌كرد، چيزي كه كمتر كسي به آن مي‌انديشد: گرية فاطمه براي اين بود كه چون مرگ فرا رسد و غسل و كفن شود و بر تخته‌اي چوب حمل گردد و پوششي بر او بگسترانند، كه بدن را نشان ميدهد و اين شرم‌آور است كه هنگام تشييع، حجم بدن معلوم شود، به اين صحنه فكر ميكند و از روي شرم، اشك مي‌ريزد ـ اين فطرت پاك و مطهر دردانه رسول خدا(ص) است. آري، فاطمه بانويي با فضيلت، دختري مهربان، مجاهدي بردبار، گوهري پاك و ناياب بود. چه مي‌توان گفت دربارة بانويي كه امام صادق(ع) مي‌فرمايد: ما تكاملت النبوه لنبي حتي اقر بفضلها و محبتها: نبوت هيچ پيامبري كامل نمي‌شود جز اينكه به فضيلت و محبت فاطمه(س) اقرار كند.
امام حسن عسكري(ع) مي‌فرمايد: نحن حجج الله علي خلقه، وجدتنا فاطمه(س) حجه الله علينا: ما حجتهاي خدا بر خلايقيم، و جدة ما فاطمه(س) حجت خدا بر ماست.
افسوس كه خزان عمر آن بانوي بي‌همتا زود فرا رسيد و طوفان ستم نهالي را كه يادگار پيغمبر بود بر زمين انداخت بانويي كه اميرمؤمنان در غم فقدان او فرمود: و اما حزني سرمد: اندوه من پايان ندارد.
برترين صلوات خدا و فرشتگان بر در ناياب آفرينش، جليبة حق، فاطمه زهرا(س) باد.
مخلص دوستان خوبم: حاجی علی رامیز«مهدوی»
