آغازین روز ماه ذیقعده سال ۱۷۳ ق روز شادمانی خاندان نبوت بود. در این روز مبارک خداوند چشمان موسی بن جعفر(ع) و همسرش نجمه خاتون را به تولد دختری پاک سرشت روشن فرمود.دختری که امام صادق(ع) از سالها پیش آمدنش را بشارت داده بودند که :«… به زودى بانويى از فرزند من در شهر قم دفن مى شود که نامش فاطمه است. هرکسى او را [با معرفت] زيارت کند بهشت بر او واجب مى شود» بانو فاطمه معصومه(س) با هدایت و تربیت پدر و برادر بزرگوارش امام رضا(ع) به مراتب والای پاکی و معرفت نائل شد. مرتبه ای از نورانیت که هنوز از پس قرنها منشأ برکات فراوان برای همه مردم و بخصوص زائران مزار پاک ایشان در شهر مقدس قم است. امام رضا(ع) زیارت مزار ایشان در قم را همسنگ زیارت خودشان قرار دادند و فرمودند: «مَنْ زارَ الْمَعْصُومَهَ بِقمْ کَمَنْ زارَنی» هر کس حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند همانند کسی که مرا زیارت کرده باشد. این سخن امام رضا(ع حکایت از شدت اتصال و یگانگی آن بانو با وجود مبارک امام رضا(ع) دارد. پس عجب نیست او را “کریمه” بخوانند که به دریای کرامت رضوی متصل است و بی جهت نیست که او را “معصومه” لقب دهند که راه به سرچشمه پاکی یافته است. اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیَّتُهَاالطّاهِرَهُ الْحَمیدَهُ الْبَرَّهُ الرَّشیدَهُ، التَقِیَّهُ الرِّضِیَّهُ الْمَرْضِیَّهُ سلام بر تو ای پاک سرشت و پاک روش، ای ستوده، ای نیکوکار، ای بانوی رشد یافته و و پاک و پاکیزه، ای بانوی شایسته و پسندیده.

میلاد مظهر عصمت و نجابت، حضرت فاطمه معصومه (س) مبارک باد