دُردانه امام هشتم، حضرت امام محمد تقی جواد الائمه ـ که دانشمندان نامی عصر عباسی متحیر دانش او بودند ـ فرمود: «مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ؛ فإن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللهِ فَقَد عَبَدَ اللهَ، و إن كانَ النّاطِقُ یَنطِقُ عَن لِسانِ إبلیس فَقَد عَبَدَ إبلیسَ».
یعنی: «هركس به حرفهای سخنرانی گوش سپارد (و علاقمند و متمایل به او باشد) بنده او شده است؛ پس اگر آن سخنور از خدا (و معارف و احكام او) سخن بگوید، شنونده، خدا را عبادت کرده است، و اگر آن فرد از زبان شیطان (و هوى و هوس) سخن بگوید، شیطان را بندگی نموده است».
(منبع: تحف العقول، حسن بن شعبه حرّانى، ص ۴۵۶؛ الحياة، محمدرضا حكیمی، ج ۲، ص ۴۶۳)
هر کدام از ما، دقایقی طلایی از عمر و ساعاتی بازنگشتنی از زندگی خویش را در رسانه های وب محور ـ همچون “تلگرام”، “واتساپ” و “اینستاگرام” ـ یا در حال تماشای شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای می گذرانیم.
در تعامل با این رسانه ها، کار خیلی از ما از “اصغاء و گوش دادن” گذشته و با آنها زندگی می کنیم؛ پس شایسته است که از موعظه امام جواد ـ علیه السلام ـ پند گیریم و ببینیم که دل و جان خود را به “حرفهای خدایی” داده ایم، یا عمر گرانمایه را “پای سخن ابلیس” صرف می کنیم؟
