بیست و هشتم ربیع الثانی سال ۱۳۹۰هجری قمری «علامه حاج شیخ عبدالحسین امینی نجفی» مشهور به علامه امینی دارفانی را وداع گفت.
این عالم وارسته و مدافع حریم ولایت متولد سال ۱۳۲۰هجری قمری در شهر سراب واقع در آذربایجان بود.
اثر نامدار ایشان دائرةالمعارف یازده جلدی «الغدیر» است که به زبان عربی (۲۲ جلد به زبان فارسی) و خلاصه آن به چند زبان ترجمه شده است که در رأس تألیفات علامه امینی و حاصل زحمات ۴۰ساله ایشان است.
الغدیر به بررسی تفصیلی مسئله ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام از جنبه های گوناگون تاریخی، تفسیری، روایی، فقهی، ادبی، کلامی و اصولی پرداخته است و در همه این مقوله ها ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام را برای اهل تسنن اثبات می نماید.
علامه امینی برای جمع آوری این کتاب به کتابخانه‌های کشورهای مختلف از جمله عراق، سوریه، مغرب، مصر، هندوستان، پاکستان و چند کشور دیگر دنیا مسافرت نمود.
ایشان در نگارش این اثر میفرماید: من برای نوشتن الغدیر، ده هزار کتاب را از ابتدا تا انتها خوانده‌ام و به صد هزار کتاب مراجعه مکرر داشتم.
سر انجام علامه امینی رحمة الله علیه در روز جمعه 28 ربیع الثانی 1390قمری و در سن 70 سالگی درگذشت.
پیکر علامه امینی پس از فوت ایشان در شهرهای تهران، بغداد، کاظمین، کربلا و نجف تشییع شد و پس از طواف دادن بر گرد آستان مقدس علوی به وصیت خود وی، در حجره‌ای از کتابخانه امیرالمؤمنین علیه السلام که خود بنیانگذار آن بود، به خاک سپرده شد.
این کتابخانه در زمان تاسیس ۵۰۰ هزار عنوان کتاب در زبان‌های مختلف و حدود ۷۰ هزار عنوان کتاب خطی داشت که تا به امروز بر تعداد آن افزوده شده است.
برخی از نزدیکان «علامه امینی» با توجه به سلامت جسمی ایشان، علت فوت علامه را ناشی از مطالعه زیاد، اشتغال بی‌وقفه به نوشتن و مراقبت دائم در کار کتابخانه دانسته‌اند.
