“قندیل”
****
امشب به یاد روی تو “بسمل” شود دلم
باعشق و مهر و خوی تو تکمیل شود دلم
***
امشب تمام پنجره ها کهکشان شوند !
بر کاکل چو ماه تو، “مندیل” شود دلم
***
وقتی زمین چو مرگ سپید، رخنما شود
ترس و هراس بیند و “بزدل” شود دلم !
***
رقصنده ام چو سرو در آغوش باد و برف
در برفکوچ ی حادثه، “پردل” شود دلم
***
تنها و سرد و یخزده در حسرت تن ات
گرما ز جسم و جان تو، حاصل شود دلم
***
وقتی که آفتاب رخ ات جلوه گر شود
یخ بسته دل که وا شده، مقبل شود دلم
***

عطر بهار سبز تن ات، جان فزا بود
همچو نسیم جاری و همدل شود دلم
***
بر زلف تابدار تو چون”سلسله” رفیق !
آویز موی و روی تو، “قندیل” شود دلم
*****
م، خرمی
26 جدی 98