در این روز در سال ۱۸۳ ه ق بنابر مشهور امام موسى بن جعفر (ع)، در حبس سندى بن شاهک به شهادت رسیدند به روایت مرحوم کلینى روز شهادت حضرت موسى بن جعفر (ع) ششم رجب است.
هارون ملعون به ظاهر براى زیارت و در حقیقت براى دستگیر نمودن حضرت موسى بن جعفر (ع) و فرستادن آن حضرت از مدینه به بغداد به مسجد النبى (ص) آمد.
خلفاى ظالم در دوران امامت حضرت
آن حضرت ۲۰ سال داشتند که امامت به ایشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند. در این مدت بعد از شهادت امام صادق (ع) مقدارى همزمان با ابوجعفر منصور بودند که او متعرض آن حضرت نشد.
بعد از منصور قریب به ده سال ایام خلافت مهدى بود. او حضرت را به عراق طلبید و حبس کرد. شبى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دید که به او فرمود: «فهل عسیتم ان تولیتم أن تفسدوا فى الارض و تقطعوا أرحامکم» وقتى بیدار شد مراد حضرت را دانست و موسى بن جعفر (ع) را از زندان آزاد کرد.
پس از مهدى، پسرش هادى خواست آن حضرت را محبوس کند ولى اجل او را مهلت نداد، چه اینکه کمتر از یک سال بیشتر خلافت نکرد. خلافت به هارون که رسید امام (ع) را از زندانى به زندان دیگر فرستاد تا در سال چهاردهم خلافتش آن حضرت را در سن ۵۵ سالگى به زهر جفا شهید کرد.
غسل و تدفین حضرت
پس از شهادت بدن شریف حضرت را طبق دستور هارون با جامه‌های کهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روى نردبانى گذاردند و چهار حمال بر دوش گرفتند و کسى جلوى جنازه صدا می‌زد: «این امام رافضیان است»
امام رضا (ع) قبلاً متوجه غسل و کفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شیعیان آمدند و گل آوردند و احترام کردند و در محل فعلى حرم مطهر، بدن آن حضرت را دفن کردند.
تعداد فرزندان آن حضرت ۳۷ نفرند و مدت امامت آن حضرت ۳۵ سال و عمر شریف امام (ع) هنگام شهادت ۵۵ سال بود. شهادت آن حضرت در ۵ یا ۶ رجب نیز ذکر شده است.
