«خالی خالی!؟»
*****
جیب خالی، کله خالی، کاسه ها و کوزه خالی
کیسه خالی، خلته خالی، خانه ها و کوره خالی!؟
****
روح خالی، قلب خالی، جسم ها و سینه خالی
جان خالی، دلمو خالی، چشم ها و دیده خالی!؟
****
عشق خالی، مهر خالی، زندگی با مرده خالی
دوست خالی، پوست خالی، مردگی «بازنده» خالی!
****
قوول خالی، قریه خالی، آغیل و هر خانه خالی
گلخوو خالی، کادو خالی، مسجد و جمخانه خالی
****

کیف خالی، صنف خالی، تخته خالی، مخته خالی
راه خالی، چاه خالی، کاریز و هم «چوشمه» خالی
****
دره خالی، جُلگه خالی، کوه خالی، قیشله خالی
چرچو خالی، قوتو خالی، آغول و هر مانه خالی
****
جامه خالی، پیروو خالی، چادر و عمامه خالی
جاغه خالی، جُسّه خالی، پتلون و پیجامه خالی!
****
«ارگ» خالی، تخت خالی، عبدل و خمخانه خالی
آده خالی، غژدی خالی، «غلزیی» و جمخانه خالی!
****
صف موو خالی، کف موو خالی، برگ رای با دبه خالی
جعل خالی، نقل خالی، «جرگه» موو با جلسه خالی!
****
مرگ خالی، مرده خالی، انتحار و کشته خالی
کوچه خالی، راسته خالی، انفجار و پشته خالی
****
کاش خالی، گویه خالی، آه خالی، ناله خالی
شاش خالی، گوشه خالی، «نالی» و پیخانه خالی!
****
یادآوری: به سروده ای برخوردم که سال ها پیشتر نشر یافته بود و مناسب این روزهای ماست با اجازه بازنشر اش کردم. هشتم حمل 99
******
مصطفی خرّمی- کویته – پاکستان
سراییش: 18 / 5 / 1393