دانشمندان، سیاستمداران، خبرنگاران و حتی افراد تأثیرگذار در جهان با شدت و حدت تکرار می‌کنند که باید برای سالم ماندن خود تلاش کنیم. با این وجود، هنوز در قرن بیست و یکم افراد بسیاری هستند که نمی‌خواهند متوجه این موضوع شوند و با نقض روزانه قوانین، خود و دیگران را به خطر می‌اندازند.
به همین دلیل، باورکردنی نیست که ۱۴۰۰ سال پیش یک چوپان بدون آموزش علمی، قدم به قدم همه اعمال لازم در زمان شیوع یک بیماری مسری را می‌دانست. این چوپان محمد نام داشت، اسلام را بنیانگذاری کرد و در صفحات قرآن، توصیه‌های لازم برای جلوگیری از بیماری منعکس شده است.
چند روز پیش در مقاله منتشر شده در نیوزویک، «کُن سیدین»، عضو دپارتمان جامعه‌شناسی دانشگاه رایس و نویسنده چند کتاب درباره اسلام، تعالیم محمد در این باره را به شکل موجز نوشت. جالب این است که اکثریت این تعالیم همان پروتکل‌های پیشگیری از کووید ـ ۱۹ هستند. برخی از این موارد به شرح زیر است:
ـ اگر از وجود آفتی در سرزمینی آگاه شدید، به آن وارد نشوید، ولی اگر این آفت زمانی شیوع پیدا کرد که شما در آن سرزمین بودید، از آن خارج نشوید.
ـ افرادی که مبتلا به بیماری‌های مسری هستند، باید از افراد سالم جدا شوند.
ـ پاکیزگی از ایمان است.
ـ دست‌های خود را پس از بیدار شدن بشوئید، زیرا نمی‌دانید در زمان خواب در کجا بودند.
ـ سلامت غذا در شستن دست‌ها قبل و بعد از آن است.
توصیه‌های پیامبر اسلام به بهداشت فردی محدود نمی‌شوند، بلکه از این موضوع بسیار فراتر می‌روند. به طور مثال، اگر کسی بیمار شود، به هیچ عنوان وی را در دست خالق رها نباید کرد و به شدت توصیه می‌شود که آن شخص به پزشک مراجعه کند. از معالجات پزشکی استفاده کنید، زیرا خداوند هیچ بیماری را نیافریده که چاره‌ای برای آن قرار نداده باشد، مگر پیری.
شاید مهمترین موضوعی که کُن سیدین در نیوزویک برجسته می‌کند این است که پیامبر اسلام می‌دانست چگونه ایمان را با عقل ترکیب کند. این نویسنده اضافه می‌کند که در هفته‌های اخیر دیده‌ایم که برخی از افراد حتی دعا کردن را برای جلوگیری از ویروس کرونا بهتر از در پیش گرفتن قوانین پایه مانند جداسازی اجتماعی و قرنطینه دانسته‌اند.
برای روشن کردن سیره پیامبر(ص) در این باره، کُن سیدین روایتی را از پیامبر که در قرن نهم توسط التمیدجی نقل شده است، بیان می‌کند: «روزی پیامبر اسلام متوجه شد که یک نفر شترش را بدون بستن رها کرد. از وی پرسید چرا شترت را نمی‌بندی. بدوی پاسخ داد چون توکل من به خداست و پیامبر به وی گفت که اول شترت را ببند و بعد به خدا توکل کن». این به آن معناست که پیامبر بدون آن که افراد را برای ارشاد در دین تشویق کند، آنها را به سوی اتخاذ اقدامات پیشگیرانه اساسی به نفع امنیت عمومی هدایت می‌کرد.
