آسمان گریست وقتی که جهل فرق عدالت را شکافت. جهل مردمانی دنیای کوچکشان تاب بزرگی علی(ع) را نداشت. معیار کفر و ایمان را تکفیر نمودند و حکم قرآن خودساخته شان را بر قرآن ناطق جاری ساختند.
دیگر امشب گدای مسکین در خانه علی را نزن. شه ملک لافتی امشب به آرزوی دیرینه اش رسید. آرزویی که در لیله المبیت چشم انتظارش بود. آرزویی که در بدر و احد و خیبر و احزاب در دل داشت. شهادتی که حسن ختام پاکبازان حقیقت است.
شب قدر یکی از همین شبهای پر نور ماه مبارک رمضان است. خیر و برکت از آسمان ریزان است. فرمود فرستاده خدا (ص): «هر کس از شب قدر محروم گردد، از تمام خیرات بی نصیب شده است»[1].
بهترین بهره این شبها را می توان با تمسک به سیره پیشوایان(ع) به دست آورد. شیوه پاکان در این در این شبهای با برکت چنین بوده که اندکی پیش از مغرب غسل می فرمودند و سعی فراوان در انجام عبادات در این شب داشتند. شب زنده داری در مسجد سیره ایشان بوده است. امام باقرالعلوم(ع) می فرماید: «هر کس شب قدر را زنده بدارد، خداوند مهربان گناهان او را میآمرزد.»[2]
و چه غوغایی است جوشن کبیر. تحفه جبرئیل امین به پیامبر اکرم(ص) بوده است. دعایی که در آن خداوند را با هزار یک نامش می خوانی و بی تردیدی پاسخی شایسته خداوندگاریش خواهی دید.
و قرآنی که به سر می گذاری و با نام مقربان درگاهش طلب عفو و رحمت می کنی. تا به دامان قرآن و عترت چنگ زده باشی. تا قرآنی را که به سر گذاشتی راهنمای زندگی قرار دهی و دست در دست پاکان در آسمان سعادت پرواز کنی.
سخنرانی حجة الالسلام والمسلمین محمد جمعه اسدی امام جمعه شهرکویته در مراسم احیاء شب قدر دوم (بیست ویکم) ماه مبارک رمضان در جمع کثیری جوانان ونوجوانان /هزاره تاون بروری/ در کتابخانه شهید (محمد منتظری)