دورماندگان از رحمت خداوند

لعن به معنای دور ماندن و محروم شدن از رحمت خداوند است. ما در هنگام لعن افراد، در واقع دعا می‌کنیم و از خداوند می‌خواهیم که آن فرد را از رحمت خویش دور نگه دارد. لعن و نفرین دشمنان دین و اهل‌بیت علیه‌السلام جزئی جدانشدنی از سیره دینی بزرگان ماست و در بسیاری از متون دینی ما از جمله قرآن، روایات، ادعیه و زیارات موجود است. همان‌گونه که در زیارت عاشورا با برائت و لعن دشمنان آن حضرت، به خداوند تقرب می‌جوییم، «اَللّـهُمَّ اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فِی هذَا الْیَوْمِ وَفِی مَوْقِفی هذا وَاَیّامِ حَیاتی بِالْبَراءَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَهِ عَلَیْهِمْ »؛ متوجه می‌شویم که تبری و دوری جستن از ظالمان و دشمنان اهل‌بیت (ع)، مسیری برای نزدیک‌تر شدن به خداست. در این پرونده به بررسی لعن در مکتب شیعه و زیارت عاشورا می‌پردازیم.