گلبرک بیست وهفتم …
٭٭٭٭٭
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ فَضْلَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ
وَ صَيِّرْ أُمُورِي فِيهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْيُسْر
ِوَاقْبَلْ مَعَاذِيرِي وَحُطَّ عَنِّيَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ
يَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِين.     
 خدایا، در اين روز فضيلت ليلة القدر را نصيبم فرما
 و امورت و کارهایم را آسان گردان
 و عذرهايم را بپذير،
گناهم را محو و نابود ساز،
 اى رئوف و مهربان در حق صالحان.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ فَضْلَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ
در این ماه فضیلت شب قدر را به من عنایت کن،
“شب قدر” به احتمال قوی شب 23 ماه رمضان و به احتمال دیگری شب بیست هفتم است که- در آن شب قرآن نازل شده است‏- ، لذا از خدا در این شب توفیق درک شب قدر را خواهانیم.
در” شبِ قدر”،  برقى الهی درخشیده که چهره افقِ دلها و انديشه ها روشن ونورانی میشود،
بايد آن لحظه را درك كردلحظه اى كه داراى فضيلت بسيار که از هزار ماه برتر  وهرکار خوب فضیلتش بیشترهزار ماه برابربا  سی هزار است.
 “شب قدر ” سرنوشت آفرين
فرصت طلايى و استثنايست كه فرشتگان، فوج فوج، از آسمان فرود آيند، فیض و رحمت الهى و بركات آسمانى و خيرات فراوان را بهمراه دارند.
چشم بصيرت دل را به روى نورانيت “ليله القدر” ، بُکشاه  که شب تارت روشن تر از روز خواهد شد و لحظه هاى ساكتت، گوياى هزاران نجواى عاشقانه…
فقط “تنبّه”لازم است و بيدار دلى و هشيارى.
حيف است كه ماه رمضان بگذرد، ازفیوضات ماه رمضان و شب قدر محروم باشیم.
حيف اگر در شب قدر، «قدر» خود نشناسیم
به قول خواجه عبداللّه انصارى: ـ در مقالات ـ
“تجلّى حق، ناگاه آيد، امّا…بر دل آگاه آيد.”

وَ صَيِّرْ أُمُورِي فِيهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْيُسْرِوَ
خدایا کارهایم را در این ماه از مشکل به سمت آسانی ببر،  منظور از ”من العسر الی الیسر”از سختی به سوی آسایش و راحتی”‌،خداوند دوبار در یک سوره وعده داد و فرمود: ”إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا”‌(انشراح ،6)
 آرى ،هرجا كه گنج هست، رنج است، و آنجا كه درّ شاهوار است، نهنگ مردمخوار، هر گاه بخواهیم کاری کنیم  مشکلی بر مشکلات افزوده شود!
 بناءا  از خدا خواست که کارهارا بر ما  آسان کند

اقْبَلْ مَعَاذِيرِي
خدايا عذر من را بپذير ؛ بايد به خاطر گناهان مان به درگاه الهي عذر تقصير آورده  تاخدا که سر چشمه مهرباني و رحمت است و ما را در آغوش لطف خود قراردهد.  

وَ حُطَّ عَنِّيَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ،
خدايا گناهانم را محو كن و در نامه عملم اثري از گناهانم باقي نگذار
” گناه”، بار سنگينى است به دوش گنهكار.
“وِزر”، همان بار سنگين گناه است.
“ذنب”، دنباله ها و پيامدهاى اعمال سوء و عواقب معصيت است.
آنچه بال پروازمان را مى شكند و پاى حركتمان را باز مى دارد و توان عروج و صعود را از ما مى گيرد، اين بارهاى سنگين است. «وِزر»، همان بار سنگين گناه است.
آنكه زير اين بار است احساس و درماندگى کرده
تا توبه نكند، سبكبال نمى شود.
تا عذرخواهى نكند، دلش آرام و سبك نمى شود.
تا به خطا اعتراف نكند، وجدانش آسوده نمى گردد.
تا وزرها و گناهانش بخشوده نشود، قلبش به «اطمينان» نمى رسد.

يَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِين
اي خدايي كه به بندگان صالحت مهرباني، این ها مصداق محبت است، یعنی فضیلت لیلة‌القدر را می‌دهی و کارهایم را آسان می کنی و … اینها از مصادیق رأفت الهی است.