««میلاد با سعادت امام علی(ع) و روز پدر مبارکباد»»
نه بشر توانمش گفت، نه خدا توانمش خواند **** متحیّرم چه نامم، شه ملک لا فتی را
اشاره: هر ساله وقتی به نیمه ای ماه رجب نزدیک و نزدیکتر میشویم؛ دنیای از شور، شوق و شادی دل های دوستدارن مولا علی را به تپش مضاعف وامیدارد. حسّ غریب و دوست داشتنی از امید و آرزو، در غمخانة جانهای ارداتمندانش، لانه می کند. هرچه روز های رجب به شب سیزدهم، نزدیکتر می شود، ناخواسته شور و شعف محبان اش افزایش می یابد. چرا که همگان انتظار مولود کعبه را میکشند، مولودی مبارکی که در این امتیاز بی نظیر، شریک و مانندی ندارد! انگار زمستان غربت یار به سر آمده و نوروز دیدار در فصل انتظار برای مشتاقانش وجودش، از راه رسیده است! گویی زمان طلوع خورشید عدالت، برادری و برابری فرا رسیده؛ تا شب دیجور ستم، ستیز و نابرابری با نور پر فروغ عدالت و جودش به روشنایی رسد.
فرخنده ترین مولود تاریخ !
عجبا که آفتاب عشق و محبت این مولود خجسته، با وجود موانع عظیم و پلیدی از ده ها سال سب و لعن، هرگز کم نور نگردید و ماندگار و پایدار در طول تاریخ پر فراز و نشیب تشیّع، همچنان در جانها و روان های عاشقانش جاری و ساری بوده است. خیلی جالب و پر جذبه است که نه تنها شیعیان که حتی دیگر مسلمانان و حتی انسانهای عدالت خواه غیر مسلمان، وقتی «علی» را شناخته اند، بی درنگ مرید و عاشق اش شده اند. آنچنان در باره ای این تندیس ایمان، تعهد، تقوا و عدالت قلم فرسایی کرده اند، که تمام نگاره های از این جنس، در برابر آن توصیف های کم نظیر، هیچ بوده و از نوع زیره به کرمان بردن است. وصف و توصیفی که قلم فرسایی های جماعت مسلمان و شیعه به گرد پای آن عشق نگاره ها نمیرسد! هرکس بخواهد به صحت یا سقم این گفتار پی ببرد کافیست، تا اثر ماندگار «سلیمان کتانی مسیحی» یا زیبا ترین نگاره ای «جرج جرداق مسیحی» در مورد «امام علی(ع)»را، بخوانش بگیرد آنگاه درخواهند یافت که این مولود مبارک، همانا نازنین موجود، بهترین مخلوق و نام آورترین انسان در تاریخ بشریت بوده است.
عظیم ترین جاذبه و عجیب ترین دافعه!
کنکاش و مطالعه در زندگی این مولود مبارک؛ چنان جالب، جاذب پرشور و بی مانند است که کمترین انسانی در فراخنایی تاریخ بشریت، به پای آن میرسد. زندگی پر فراز و فرود این پیشوایی بی نظیر، همواره برای شیعیان، مسلمانان و تمام انسان های عدالت خواه، الگو و نمونه بوده است. حیات پربار این امام یگانه، ممکن است در نگاه نخست، عجیب و غریب به نظر آید، زندگی یی که گاهی تا سرحد بخشش همه چیز خویش پیش رفته و گاهی برای احقاق حق، آهن گداخته را با دستان پینه بسته ای برادر پیر و نابینایش، آشنا میکند، تا از او خلاف عدالت و حق، درخواستی نداشته باشد.
در نخستین روزگار خلافت خویش، نخستین اقدام وی از نوع اصلاح خواهی و اصلاحگری است، آنچنان که برای راست نمودن کژی های انحراف، نهایت تلاش و کوشش خویش را مبذول میدارد، که حاضر نیست حتی برای یک روز، آدم نماهای فاسد، خائن، پست، و حقیر بر سرنوشت امت مسلمان مسلط باشند. چرا که ذات او با مصلحت گرایی و سیاست بازی شیطانی از نوع «ماکیاوالیستی» بیگانه ای بیگانه است!
همین عملکرد ممتاز و بی مانند است، که وی را در رفتار، کردگار و گفتار انسان بی نظیر و بی همتا ساخته است، الگویی برای تمام انسانهای آزاده و عدالت خواه در طول تاریخ! برخی وی را چنان دوست داشته اند که گاهی به دام غلو افتاده، وی را تا مقام ربوبیت بالا برده اند! دسته ای آنچنان دشمن اش داشته اند که سب و لعن وی را در نماز شان واجب دانسته و نماز و عبادت شانرا بدون لعن وی، ناتمام و ناقبول پنداشته اند! تردید نباید کرد که وی یگانه ای روزگار و ممتازترین و متمایزترین انسان در تاریخ بشریت بوده است، که عظیم ترین جاذبه و عجیب ترین دافعه را در وجود ذی جود خویش نهفته داشته است! جاذبه و دافعه ای که پس از سده های متوالی هنوز با قوت و قدرت روزگار نخستین خویش، در میان مردم جاری و ساری است!؟
شاه مردان، شیر یزدان، قوت پروردگار
لافتی الّا علی، لا سیف الّا ذوالفقار !؟
م، خرّمی
2 / 2 / 95
