نمازعبادی وسیاسی جمعه این هفته به امامت حجة الاسلام والمسلمین الحاج استاد محمد جمعه اسدی مدیرمسئول حوزه علمیه جامعه امام صادق (ع) درامام بارگاه بزرگ (کلان) شهرکویته برگزارشد.
حجة الاسلام استاد اسدی در خطبه اول در سلسله مباحث اخلاقی باتوصیه همگان به تقوی اللهی فرمودند: پاکی وپاکیزگی بویژه، پاکیزگی روح باعث سعادت انسان میشود، وانسان با تقوا کرامت ذاتی خود را حفظ می کند و رو به کمال می رود!
حجة الاسلام استاد اسدی درآغازخطبه نخست به يكى از روايات تربيتى از أبي بصير، از محمد بن مسلم(ازشاگردان امام) از امام باقر(ع) از پدرانش(عليهم السلام) آمده است كه فرمودند:عن أَبِی بَصِیرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ أَبِیهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَخْفَى أَرْبَعَةً فِی أَرْبَعَةٍ أَخْفَى: فرمود: خدای متعال چهار چیز را در چهار چیز مخفی کرده است. ۱- رِضَاهُ فِی طَاعَتِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیْئاً مِنْ طَاعَتِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ رِضَاهُ وَأَنْتَ لَا تَعْلَمُ
خوشنودى خود را در میان طاعتها. پس هیچ طاعتى را کوچک مشمار که بسا خوشنودى خداوند در همان باشد و تو ندانى (همه ی کارهای نیک را انجام بده) . استاد حوزه علمیه تصریح نموند: دلیل این که خدای متعال رضا و خشنودی خود را در همه این عبادت‌هایی که بندگان انجام میدهند به صورت سرّ و پنهان قرار داده، به خاطر این است که هیچ یک از اقسام عبادت و اطاعت را کوچک نشمارید. ویگ روزی نگویید رفتن به خانه خدا عبادت خوبی است، اما اگرفقیرومستمندی را کمک ودستیاری نمودی بگویی این چیزی نیست.
ازآنجاکه نمی‌دانید رضایت خداوندی در کدام یک از این عبادت‌ها هست، دیگر عبادت را کوچک نمی‌شمارید، برای تحصیل رضای خداوند سراغ همه عبادت‌ها و طاعتها می‌روید، چه کوچک باشد، چه بزرگ باشد، مالی باشد یا جانی باشد یا هر چیزی باشد. هیچ‌یک از عوامل اطاعتی خدا را بنده‌ی خدا نباید کوچک بشمارد چرا؟ ﻓَﺮﺑّﻤﺎ وﺍﻓَﻖَ ﺭﺿﺎﻩُ ﻭ ﺃﻧْﺖَ ﻻ ﺗَﻌْﻠَﻢ» جه بسا در همان یک‌چیزی که به نظرت نمی‌آمد خیلی مهم باشد، در همان رضایت خدا بوده است و تو هم نمی‌دانستی. حالا اگر ترک کنی رضای خدا به دست نمی‌آید.
همین‌طور در مورد معصیت نگوییم صغیره و کبیره و یا اینکه این گناه کوچک است و مثلاً یک نگاهی به نامحرم کردیم این چیزی نیست. نه! از کجا شما میدانی؟ شاید برای همان یک گناه کوچک از چشم خدا بیفتی. چون مسئله این نیست که این گناه کوچک است یا بزرگ، مسئله این است که شما با خدای بزرگی که این نهی را کرده است مخالفت کردی، نه با آن عمل، شاید آن معصیت چیزی کوچکی باشد، اما چون خدا فرموده نباید این را انجام بدهی، اگر به گناه به چشم کم نگاه کني، در واقع به خدا به چشم کم نگاه کردی؟!
۲- وَ أَخْفَى سَخَطَهُ فِی مَعْصِیَتِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیْئاً مِنْ مَعْصِیَتِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ سَخَطُهُ مَعْصِیَتَهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ .
استاد: امر دوم از امور چهارگانه که خداوند آن را به صورت مخفی قرار داده است برای اینکه خلق خدا چیزی را کم نگذارند، این است که سخط و خشم و غضبش را در معصیت‌هایی که بندگان مرتکب می‌شوند، مخفی کرده است و چون مخفی کرده است لذا ما نباید هیچ‌یک از این معصیت‌ها را کوچک بشماریم، چون ممکن است همان معصیتی که کوچک شمردیم و مرتکب شدیم در همان غضب خدا باشد. فَلا تَسْتَصْغِرَنّ شَيئًا مِن مَعصيَتِه» هیچ‌کدام از گناهان را نباید کوچک بشماریم. چرا؟ فَربّما وافَقَ سَخَطِهِ وَ أنْتَ لا تَعْلَم»؛ چه بسا در همانی که شما کوچک می‌دانستی، غضب خدا بوده و شما نمی‌دانستی لذا از همه ی کارهای بد پرهیز کن.
۳- وَ أَخْفَى إِجَابَتَهُ فِی دَعْوَتِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَشَیْئاً مِنْ دُعَائِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ إِجَابَتَهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ . و اما امر سوم که مربوط به موضوع ادعیه و دعاهايي است که واردشده است، که ما باید به این دعاها اهمیت بدهیم چون خدای متعال واجابت خویش را در میان دعاهایش پنهان نموده. پس هیچ دعائى را کوچک مدار که بسا همان دعاى مستجاب باشد و تو ندانى.
۴- وَ أَخْفَى وَلِیَّهُ فِی عِبَادِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَّ عَبْداً مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ فَرُبَّمَا یَکُونُ وَلِیَّهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ. و ولى خود را در میان بندگان خود پنهان داشته پس به هیچ بندهاى از بندگان خدا با چشم حقارت نگاه نکن که شاید همان ولى خدا باشد و تو ندانى. لهذا به همه ی خلق احترام بگذار تا حرمت اولیا را رعایت کرده باشی.
استاد اسدی در ادامه افزودند: دوست خدا در بین بندگان مخفی است «فَلا تَسْتَصْغِرَنّ عَبدًا مَنْ عِبادِالله» لذا نباید هیچ یک از بندگان خدا را کوچک بشماری، ونباید پولداران صاحب احترام ومستمندان صاحب دشنام نه ! چه بسا همانی که کوچک شمردی در علم خدا ولی و دوست خدا باشد و تو خبر نداشتی. لذا نمی‌شود گفت که فلانی نمی‌تواند ولی خدا باشد چون فقیرومستمند و… است!
خلاصه فرموده های استاد اسدی:
بله! کار خدا حساب و کتاب مادي ندارد، به چه کسی می‌دهد به چه کسی نمی‌دهد یا انکه از چه کسی می‌گیرد، این اصلاً حساب ندارد! همین‌طور که در این روایت آمده که هیچ دعایی را نباید کنارگزاشت، یک‌دفعه می‌بینی جایی یک دعایی کردی و مستجاب شد، اما در مقابل ممكن است صدها دعایی که انسان جاهای دیگر بکند و به هر علتی مستجاب نشود. چون دعا کردن با خواست اوست اجابت کردن دعا هم با خواست اوست. چون با خواست اوست و خواست او هم دست خودش است.
حتی اگر زمان کمی باشد میشود گفت خدا در هرلحظه شانی از شئونات دارد. یک مشیتی دارد. و بنده خدا از مشیت خدا خبر ندارد. لذا همیشه باید مراقب باشد، همیشه حال حضور داشته باشد، همیشه حسن ظن و امید به خدا داشته باشد، در هر حالی.
خطبه دوم: درخصوص ممنوعيت حضور در مجلس گناه درفرمایشات رییس مذهب(ع) .
از امام صادق علیه‌السلام روايت شده است که فرمود: لاينبغي للمؤمن ان يجلس مجلساً يعصي الله فيه، و لا يقدر علي تغيره »
براي مؤمن جايز نيست در مجلسي بنشيند که در آن معصيت خدا مي شود و او قدرت بر (نهي از منکر کردن و) تغيير دادن آن را ندارد. وسایل الشیعه، ج 11، ص503
استاد حوزه درادامه تصریح نمودند: ملاحظه کنید که در اين احديث، از شرکت در مجالس گناه نهي شده است که مجلس غنا و موسيقي نيز يکي از مجالس گناه محسوب مي گردد و در برخي از آنها، بر ممنوعيت شرکت در مجالس غنا و موسيقي تصريح شده است. از اينرو، فقهاي اسلام، بر حرمت شرکت در مجالس شرکت در مجالس گناه فتوا داده‌اند.
درعصر و زمان ما هم مجلس گناه کم نیست و همین مجالس گناه سبب نشر فساد و ناهنجاری های اجتماعی می گردد. مثلا بانام « سیزده بدر» یا برخی مجالس عروسی که به گناه آلوده می شود و برخی از زنان با وضعیت بسیار زننده، در آن شرکت میکنند و مرد و زن مختلط می شوند، بی تردید انحراف برخی از جوانان از همان مجالس آغاز می گردد. مجلس گناه بسان افروختن آتش در محیطی دربسته است که اگر چیزی را هم نسوزاند محیطی را آلوده، دیوارها را سیاه، نفس کشیدن را سخت می کنند.
هیچ کس به قصد معتاد شدن به سیگار و مواد مخدر و مشروبات الکلی وشراب به سراغ این امور نرفته، بلکه غالبا” به عنوان تفریح بوده و این امور از چنین مجالسی آغاز گشته و به اعتیاد و بد بختی منتهی شده است. لذا پیشواورییس مذهب(ع) عافیت را در دوری از مجالس گناه می داند
نکته: واضح است که منظورفرمایشات امام معصوم(ع)، گوشه گیری ازمردم نیست، بلکه مقصود کناره گیری از مجالس و مظاهر فساد است.
همانند «سیزده بدر» که اعمالی بخصوصی مثل روز نوروز ندارد امابعضی ها بابهانه ی واهی راهی کوه ودشت شده وبساط گناه راه اندازی نموده ودرمسیرگناه قدم برمیدارند! ما درثقافت وفرهنگ قومی(هزارگی) چیزی بنام سیزده بدر نداریم!
البته تفریح سالم میشود هروقت رفت نه تنها سیزده بدر، که ریشه فرهنگی وهزارگی ندارد. بلکه همه ایام میشود تفریح سالم داشت، وبا نیت یا سفارش به صله رحیم رفتن یا دور هم جمع شدن و دل مؤمنین راشاد نمودن، تفریح و تفرج رفتن ما جنبه عبادت به خود می گیرد و معنویت خاصی در آن به دست خواهد آمد.
