««شعر از واثق»»

محمد رضا واثق شاعر.

باز هم! نوک قلم را تیز کن
بر سرِ پیغام برت مامیز کن
ـــ«۰!۰»ـــ
یار ظاهر بین، ز باطن بی خبر
بی خبر زان خلته های پر زشر
ـــ«۰!۰»ـــ
خلته را دیده، خدا از یاد رفت
وان بلند پروازیها بر باد رفت
ـــ«۰!۰»ـــ
به گمانم که به چاه افتاده ای
زان بلندی ها به ته افتاده ای
ـــ«۰!۰»ـــ
در خراسان بین که این پیر خرفت
نان بمن داد و مگر نامم گرفت!!!
ـــ«۰!۰»ـــ
دیگر آن هزاره ها بیچاره نیست
نیست بیچاره ولی هزاره نیست!
ـــ«۰!۰»ـــ
دیگر آن ها بربری اند هیج نیست
در میان هیج ها، هم هیج نیست!!!
ـــ«۰!۰»ـــ
پس بیا بار دیگر! تدبیر کن!!!
با همان خود کار خود، تحریر کن
ـــ«۰!۰»ـــ
این شغالان! تا شبان ما وتوست
گرگ ها، روزی رسان ما و توست
ـــ«۰!۰»ـــ
دائماً این ها! فساد انداختنیست
یعنی از این شهر لبنان ساختنیست
ـــ«۰!۰»ـــ
پس نگفتی در میان خلته چیست
حاصل این خلته های مفته چیست
ـــ«۰!۰»ـــ
کو همان که مرده است از گشنگی
که نخورده، «آب و نان بردگی»!
ـــ«۰!۰»ـــ
واقعاً این «خلته های» زهر مار
هست بد تر! زنتحار و انفجار
ـــ«۰!۰»ـــ
آن یکی از من فقط جانم ربود
این یکی هم جان و هم نامم ربود
ـــ«۰!۰»ـــ
گشنه! می میرم ولی با سروری
نه که سیر! آن هم بنام بربری!!!
ـــ«۰!۰»ـــ
رضا واثق