««عید میلاد النبی و ولادت فرزند برومند اش حضرت صادق مبارکباد !»»
«مژده!»
مژده بده سحر رسید، نور خدا، بشد پدید
مژده بده خبر رسید، کآن یار پر هنر رسید
خور رُخ اش طلوع کرد، نور رُخ اش فروغ یافت
ماه و ستاره شد پدید، شمع و چراغ، ز در رسید
مهر به ماه نخره کرد، عشق به خود چه غمزه کرد
عنبر و مشک بردمید، عطر و گلاب، به بر رسید
وقت گل و گلاب شد، یخ های هجر آب شد
سبزه به باغ شد پدید، فصل وصال، سر رسید
بلبل به باغ و راغ شد، قمری ز شوق زاغ شد
طوطی ز شور شعر خواند، سیمرغ به اوج پرکشید
ساقی پیاله پر ز می، هردم بریز پی ز پی
مست شدم مستی مست، کآن شوخ عشوه گر رسید
مرد مراد زاده شد، مردم به عشق بنده شد
عشقش به حق فسانه شد، عاشق حق، چو شد پدید
دلدل ز شوق پای کوفت، بر آستان، سر بسفت
براق ز عرش به فرش شد، جبریل به عرش پرکشید
جمع ملک به ناز وی، چرخ و فلک به ساز وی
جن و پری به کف زنان، رقص کنان در رسید
«خرّم» ز عشق، مست او، مستی جمال و هست او
خمار و می پرست او، شعرش به شور و شر رسید
مصطفی خرّمی
به مناسبت میلاد با سعادت پیامبراکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع)
ربیع المولود 1436هـ.ق
