««هزاره های آسیب پذیر، در سکونت گاه های آسیب پذیرتر!؟»»

می دانیم که هزاره های کویته پاکستان در واقع پاره ای هزاره های «هزارستان» اند، که بیش از یک سده از اقامت ایشان در مرکز ایالت بلوچستان پاکستان می گذرد. هزاره ها دهه های متوالی بسیار پیش از آنکه اصلا پاکستانی شکل بگیرد، به هند بریتانوی مهاجرت و در شهر شالکوت آن زمان (کویته کنونی) ساکن گردیدند. این شهر نزدیک به یک سده پناهگاه امنی برای هزاره به شمار می رفت، به گونه ای که هیچکس باور نداشت که روزگاری چنین تیره و تاری در انتظار هزاره های این شهر باشد!؟

بدون شک موقعییت جغرافیایی هزاره های کویته بسیار شبیه سرزمین مادری شان (هزارستان) بوده و به گونه ای عجیبی در میان عوامل پیدا و پنهان بسیار دیگری که در آسیب دیدگی هزاره های پاکستان نقش دارند، یکی از عوامل اصلی در آسیب پذیری ایشان به شمار میروند. سکونت گاه های نامطمئن «علمدار رود» و «هزاره تاون» که در محاصره کامل قرار دارند، بدون کدام راهی مطمئن به خارج، با فاصله نامطمئن تر از همدیگر قرار داشته و یک «جاده مرگ» این دو ناحیه را به هم وصل میکند. این دو ناحیه همچون دو زندان بزرگ هزاره ها را در بر گرفته اند، که هزاره ها به مجرد خروج از این زندان های محله ای، مورد حملات تروریستان قرار گرفته و بدون کمترین اهمیت کشته میشوند!؟

بدبختانه همین محدودیت عجیب و چاره ناپذیر، قدرت و توان مقابله به مثل را نیز از این جماعت گرفته است. برخی از حوادث تلخ همانند: «چهه جولایی» (ششم جولای) سال 1985، نشان داد که این جماعت در محاصره تا چه پایه آسیب پذیر بوده و به دلیل همین موقعییت جغرافیایی ویژه، به مراتب آسیب پذیر تر از آن است که تصور می شد.

به نظر میرسد، مردم هزاره در هردو سرزمین(هزارستان و کویته) از همین موقعیت جغرافیایی خاص رنج می برند؛ زیرا، از یک سو شدیداً در محدودیت قرار دارند و از سوی دیگر به شدت آسیب پذیر بوده و تا زمانیکه راهی مطمئنی به خارج از محدوده ای زندگی شان ایجاد نگردد، همین گونه آسیب پذیر خواهند ماند.

آیا شما راهی مطمئنی سراغ دارید؟؟

مصطفی خرّمی

5 / 3 / 94