سیال و سیال داری خوب است یا بد؟
سیال و سیال داری آن طور که اکثر مردم فکر میکنند، یک لفظ بد و منفی نیست. بلکه به معنای رقابت و سبقت گرفتن از دیگری است. در صورتی که آن را در جای خوب و مثبت استفاده کنیم، یک کار بسیار خوب و ستودنی خواهد بود. امروزه جوامع بشری به خاطر این رقابت ها و سبقت ها است که حرکت به سمت جلوی خود را ادامه داده است. زنی که سیال دارد، خانه اش همیشه صاف و مرتب است. بچه هایش همیشه خوشحال و سرزنده و صاف و مرتب هستند. شوهرش همیشه از خانه با لباس صاف و مرتب و قیافه خوب بیرون خواهد آمد. هم چنین مردی که سیال دارد، همیشه بدنبال آرامش و افزایش ثروت خانواده است. خانه خوب و بزرگ خواهد داشت. زن و بچه های او همیشه وسایل و لباس های نو خواهند داشت. بچه ای که حس سیالداری در او زنده باشد، سعی خواهد کرد خود را از بقیه بالاتر نشان دهد و از دوستان و همکلاسی هایش بیشترین نمبر را در کلاس و درس بدست خواهد آورد. در برنامه های ورزشی و درسی متعدد شرکت خواهد کرد.
اما این سکه رخ دیگری هم دارد صورتی که در آن انسان رقابت و سبقت را در اشیاء و اهداف کوتاه مدت دنبال کند. زمانی که انسان با دید کوتاه (به جای نگاه بلند مدت) وارد رقابت می شود. طلای زرق و برق، لباس های گران قیمت، ماشین و موبایل مدل بالا و… را ابزار رقابت قرار خواهد داد، چیزهای که فقط چشم (و نه عقل) را خیره و مجذوب می کند. اینجا است که آن حس خوب و مثبت رقابت به چیزهای ظاهری و کوتاه مدت محدود می شود. این یک رقابت بسیار بد و مذمومی است که باعث خواهد شد تا نیرو و سرمایه های یک انسان در جاهای ناپسند و نامطلوب خرج شود و اگر خدانخواسته این فکر گسترش پیدا کند نتیجه اش این خواهد شد که کل افراد جامعه دچار نگرش کوتاه مدت خواهد شد و نتیجه آن کم کم به دیگر جاها نیز سرایت خواهد کرد و مردم در همه مسائل زندگی خود بجای داشتن افکار بلند مدت، افکار و نگاه کوتاه مدت خواهند داشت.
سیالداری چرا خوب است؟
اگر ما یک کمی به مناطق غیر هزاره ها نگاهی بیندازیم بخوبی متوجه خواهیم شد که نداشتن حس سیال داری چه قدر انسان را سست و بی عرضه بار خواهد آورد. من خودم شاهد چنین خانواده های بودم که در آن مادر هیچ توجه ای به خانه و بچه های خود نمی دهد؛ خانه کثیف و نامرتب با بچه های که بجای رفتن به اسکول و مکتب با لباس کثیف و کهنه داخل کوچه ها بازی می کنند. هم چنین پدر ناسیالی که صبح تا شب در خیابان ها و بازار و کوچه ها پرسه می زند و هیچ جدوجهد و غیرت کاری را از خود بروز نمی دهد و در صورت کار و کسب پول بعد از مدتی بدنبال عیاشی و خوشگذارنی های خود خواهد رفت. شما نیز افرادی را دیده اید که پول های بسیار زیادی دارند اما زن و بچه هایش در خانه گلی و بیابان زندگی می کنند. جامعه ای که افراد آن حس سیال داری را نداشته باشند، کوچه و محله های کثیف و نا امنی خواهند داشت. مردم آن هیچ مسئولیتی برای کوچه و محله خود نخواهند داشت. این یک نمونه ای از جامعه ای هست که در آن چیزی به نام سیال و سیال داری وجود ندارد. ناسیال بودن یعنی همین! یعنی آدم بی عرضه، کسی که برای خود هیچ رقیبی ندارد که در مقابل او از خود زحمت و تلاش را بروز دهد. در ادامه بحث، ضررهای سیال داری بد را نیز بیان خواهیم کرد. نظر شما درباره سیال و سیال داری چیست؟ لطفا برای ما بیان کنید.
