امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع) پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه در سن 8 سالگي به مقام امامت رسيدند.

مأمون خليفه عباسي که همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت ، سعي کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد . ” از اينجا بود که مأمون نخستين کاري که کرد ، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبي دايمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد .

از روشهايي که مأمون در مورد حضرت رضا (ع ) به کار مي بست ، تشکيل مجالس بحث و مناظره بود . مأمون و بعد معتصم عباسي مي خواستند از اين راه – به گمان باطل خود – امام (ع ) را در تنگنا قرار دهند . در مورد فرزندش حضرت جواد (ع ) نيز چنين روشي را به کار بستند . به خصوص که در آغاز امامت هنوز سني از عمر امام جواد (ع ) نگذشته بود . مأمون نمي دانست که مقام ولايت و امامت که موهبتي است الهي ، بستگي به کمي و زيادي سالهاي عمر ندارد .

باري ، حضرت جواد (ع ) با عمر کوتاه خود که همچون نوگل بهاران زودگذر بود، با وجود سن کم وارد بحثهاي علمي گرديد و با سرمايه خدايي امامت که از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني مايه گرفته بود ، احکام اسلامي را مانند پدران و اجداد بزرگوارش گسترش داد و به تعليم و ارشاد پرداخت و به مسائل بسياري پاسخ گفت .

حديثي زيبا از امام جواد (ع):
امام جواد (ع) فرمودند سه خصلت جلب محبّت مي كند:
* انصاف در معاشرت با مردم
* همدردي در مشكلات آن ها
* همراه و همدم شدن با معنويات

سلام بر تو اى جوادالائمه (ع) و بر آن بارگاه خدايى ات كه تا دامنه قيامت، چشم نواز همه از ره رسيدگانِ خسته خواهد بود.

التماس دعا  — مخلص شما: حاجی علی رامیز