شب جمعه 7 مئ 2018 مصادف با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان وشب قدر، که با احتمال زیادتر می باشد. این شب آنقدر نزد خداوند متعال از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است که آن را برتر از هزار ماه بیان فرموده است.

اعمال این شب قرائت دعای افتتاح، سخنرانی، دورکعت نماز شب قدر ، قرآن بر سرو دعای جوشن کبیر بود.

در برنامه سخنرانی، احیا گران شب قدر به سخنان دلنشین حجة الاسلام و المسلمین استاد محمد جمعه اسدی مدیر حوزه علمیه جامعه امام صادق (ع) و امام جمعه شهر کوئته گوش فرا دادند.

استاد با قرائت جمله های از وصیت نامه علی (ع) سخنان اش را آغاز کرد که ذیلاَ ذکر شده است:

امیر المؤمنین(ع) که باب مدینه العلم و سرچشمه فضایل و مناقب و نمونه کامل پیغمبر گرامی اسلام است در آن لحظات آخر عمر هم در تلاش برای تبیین و نشر حقایق اسلام بود. آن حضرت در آخرین لحظات زندگی، وصیتی کرد که برای همیشه تاریخ برای بشریت درس خوب زیستن است. البته وصیت های حضرت، دو جنبه خصوصی و عمومی داشت که در ذیل به آن ها اشاره می کنیم:

خصوصی که به فرزندان رشیدش مختص است و وصایای عمومی حضرت که برای هدایت رهروان و بلکه برای تمام بشریت است است.

 این آن چیزی است که علی پسر ابوطالب وصیت می‎کند: به وحدانیت و یگانگی خدا گواهی می‎دهد و اقرار می‎کند که محمد بنده و پیغمبر اوست، خدا او را فرستاده تا دین خود را بر دیگر ادیان پیروز گرداند. همانا نماز، عبادت، حیات و زندگانی من از آن خداست. شریکی برای او نیست، من به این امر شده‎ام و از تسلیم شدگان اویم.

 از خدا بترسید، از خدا بترسید! درباره «قرآن»، نکند دیگران در عمل به قرآن بر شما پیشی گیرند

خدا را، خدا را! درباره «یتیمان»، مبادا گرسنه و بی سرپرست بمانند.

خدا را، خدا را! درباره «همسایگان» خوشرفتاری کنید، پیغمبر آن قدر در مورد همسایه سفارش کرد که ما گمان کردیم می خواهد آن ها را در ارث شریک کند.

آیا این جمله ها را شنیده اید؟ ایا بالای این نکته ها با ژرف نگاه کرده اید؟

اگر من با همسایه ام رفتار حسنه داشته باشم و شما با همسایه خود تان نیکو برخورد کنید، دیگر جامعه فاسد نخواهد شد.

ما که سنگ افتخار پیرو بودن علی (ع) را به سینه میزنیم، شب برایش عزاداری میکنیم، (که باید هم عزاداری کرد) پس جامعه ما چرا علی (ع) گونه نیست؟ رفتار ما چرا علی گونه نیست؟ عزاداری بدون درک که معنی ندارد. آنوقت عزاداری ارزش دارد که لز روی علم باشد، ومادام با عمل باشد.

مردم با قرآن چه کرد! کتاب که خداوند فرموده، شفا برای مؤمنین است. همه این ها نشانه این است که عده خیلی کثیر از مسلمانان و جامعه ما دید سطحی به دین و قرآن و مذهب دارد، که سم است مهلک .