روزنامه اینترنتی هندی «رایزنگ کشمیر» در مقاله ای اعلام کرد: انتقال مذاهب اسلامی به شبه قاره هند از شهرهای معرفت معنوی مانند بغداد و بصره و به خصوص در دوره امام جعفر صادق(ع) انجام شد.
در این مقاله آمده است: در زمانی که شهر های مکه مکرمه و مدینه منوره شاهد عنصر معنوی و روحانی اسلام اصیل محمدی بودند، انتقال خلافت بنی امیه به سوریه انجام شد که چهره تحریف شده از دین اسلام تنها مبتنی بر جنگ ارایه کرد.
این روزنامه نوشت: بی رحمی این غیرمومنان هنگامی به اوج رسید که برای ترور ذریه رسول الله(ص) در واقعه کربلا توطئه چینی کردند تا زمینه را برای رسیدن نامشروع یزید به قدرت فراهم کنند. به طوری که انسان با یادآوری این واقعه که معنویت را در خاک کربلا ذبح کردند، خجالت می کشد.
براساس این مقاله، خداوند از بنی امیه به دلیل اقداماتشان در کربلا انتقام گرفت، به طوری که تاج و تخت 80 ساله بنی امیه به دلیل تداوم درگیری ها و تناقضات مبتنی بر افراط گرایی و انزجار طلبی به لرزه درآمد. قبل از اینکه بنی عباس در سال 750 به حکومت شان پایان دهد. به طوری که آنها در سراسر این سرزمین پراکنده شدند و مردم از این گروه ستمگر به دلیل ظلم و استبداد انتقام گرفتند.
در این مقاله آمده است: با تسلط بنی عباس بر قدرت در بصره و بغداد، دوره طلایی جدیدی از معنویت، عرفان، دانش و اندیشه به دست امام جعفر صادق(ع) آغاز شد. امام صادق(ع) به عنوان منابر فکری برای تفسیر اسلام به منظور حل مسایل اجتماعی، معنوی و تاریخی شناخته شده است. امام صادق(ع) هم عصر ابوحنیفه النعمان و ابن طبری بود.
این روزنامه نوشت: علاوه بر کربلا، بنی امیه مرتکب جنایت شنیع در هند در سال 712 میلادی در حمله ای شد که محمد بن قاسم رهبری آن را برعهده داشت. سربازانش معبد هندوها در ساحل سند را تخریب کردند و دو شاهزاده راجا سینگ را ربودند.
روزنامه رایزنگ کشمیر نوشت: این حمله بنی امیه به جذب دل های جامعه هند به اسلام کمک نکرد، اما آنچه در این امر موثر بود، مهاجرت شخصیت های علمی برجسته به هند از طریق مسیرهای دریایی بود. این شخصیت ها و علما از بصره، بغداد، ایران، افغانستان و آسیای میانه به شبه قاره هند سفر کردند. آنها سفیرانی برای چهره واقعی معتدل اسلام و عاملی برای تقویت معانی عمیق معنوی در جامعه و اصل همزیستی بین ادیان از طریق ساخت مساجد، تکایا و مراقد اولیای خدا در کنار معابد هندوها در شبه قاره هند به طور کلی و کشمیر به طور خاص بودند.
