« بررسی ریشه های تاریخی واقعه عاشورا(1)»

گرنداری دین به عالم لا اقل آزاد باش
که این کلام نغز می باشد زگفتار حسین

««فرا رسیدن ایام عزاداری سالار شهیدان امام حسین(ع) و یاران و فرزندان اش، بر همگان تسلیت باد.»»

گپ آغازین: متأسفانه چندی است که شبهه افگنی، به سُخره گرفتن باورهای مردم و اهانت به اعتقادات ایشان، از سوی جمعی قلم بدستان «نارس و خام»، به بهانه مبارزه با خرافات و خرافه گرایی، در فضایی مجازی و جهان حقیقی «موود» شده است. البته، جای تردید نیست که نواندیشی خردمندانه و عبور از «دالان تنگ و تاریک افراط گرایی مذهبی» برای پیرایش و ویرایش اعتقادات و باور های خرافی یک جامعه، بصورت خردپذیر و با قلم و بیان انتقادی از نوع جدال احسن، نه تنها مذموم نیست؛ بلکه، حتی لازم، ضروری و سازنده می نماید. اما، شک نباید کرد که تاخت و تاز بی هدف، کور و پوچ، به تمام اعتقادات یک قوم و جامعه، به بهانه ای مبارزه با خرافات؛ نه تنها خردپذیر و سازنده نیست؛ بلکه چه بسا، بسیار ویرانگر و سوزنده خاد بود!؟
پر واضح است که چنین اقدامی سودمند و در عین حال تخصصی(مبارزه با خرافه گرایی) از جانب هر تازه کاری نمیتواند سازنده، درست و قابل قبول باشد. بخصوص که نوقلمان دیگراندیش اسیر احساسات بوده؛ ناآگاهانه، جو زده و لجام گسیخته تاخت نموده از میدان خردگرایی خارج و به بیراهه کشانده می شوند! گاهی در این تاخت و تاز نابخردانه، آنگونه افراط میکنند که نوشته های شان به یک «عقده گشایی کودکانه» بیشتر شبیه است، تا به یک نوشتار علمی! نوعی «سیاهه ای تلخ» که از تاریکی و روان پریشی صاحب خویش حکایت دارد! بی شک انجام چنین کاری پیچیده، مهم و سازنده تنها از اهل اطلاع و متخصصان حوزه تاریخ اسلام و تشیّع ساخته است. به قول شاعر:

کار هر بز نیست خرمن کوفتن
گاو نر میخواهد و مرد کهن!

یکی از این تاخت و تاز های کور و ناشیانه، شبهه افگنی در مورد قیام عظیم امام حسین(ع) در انقلاب خونین و فداکاری بی نظیر عاشورایی سال شصت و یک هجری است. گرچه خدشه اندازی و شبهه افگنی از سوی دشمنان اهلبیت(ع)و ناصبی های متعصب، سده های متوالی است که جریان دارد. این جماعت صدها جلد کتاب، مقاله و نوشته در مذمت قیام امام بر علیه «خلیفه وقت مسلمانان» به نگارش درآورده اند و صدها حدیث دروغین در مذمت هر نوع قیامی از جمله «قیام عاشورا» ساخته، پرداخته و به پیامبراکرم(ص) نسبت داده اند! تا ثابت کنند که قیام امام بر خلاف دستور جد اش رسولخدا(ص)صورت گرفته است. پس در واقع «حسین به دستور و شمشیر جدّ خویش» کشته گشته است!؟ اما، عملکرد همانند یک ناصبی، از سوی شیعه زادگان دیگر اندیش، که حداقل در یک خانواده شیعی زاده و رشد یافته اند؛ به یقین نوعی خودزنی دیوانه وار، عجیب، باور ناپذیر و تکان دهنده می نماید!؟
این قلم وظیفه ای خود می داند که به بهانه فرا رسیدن دیگر باره ایام عزاداری امام حسین(ع)و عاشورای خونبار حسینی، سلسله نوشتاری را روانه جهان مجازی نماید، تا شاید به اندازه «چراغ موشی» اجدادی مان، برای جماعت جوان، جویا و پویا در سرزمین های دور و نزدیک دهکده جهانی، روشنی بخش باشد. نگارنده تلاش دارد که با توجه به جولان اندیشه های خردگرایی در جهان کنونی، «نگارشی خردپذیر» بدور از هر گونه احساسات، پیش داوری و افراط گرایی، در راستایی خرافه زدایی بصورت یک پژوهش علمی صرف ارائه نماید.
این سلسله نوشتار که با استعانت از روح عظیم و ملکوتی سالار شهیدان، آماده گردیده تحت عنوان «ریشه یابی تاریخی حادثه خونین عاشورا» برای علاقه مندان و ارادمندان آن امام شهیدان، به تدریج به نشر سپرده خواهد شد. بدان امید که به شناخت بهتر و بیشتری از «حادثه عظیم و خونین عاشورا» دست یافته و بیش از پیش به زوایای ناپیدا یا کم پیدایی این واقعه ای جانسوز پی ببریم، آنگاه، باشد که عبرتی برگیریم و پندی بیاموزیم. ادامه دارد …. .