چرا هزاره ها مغول نیستند؟
در مطلب قبلی بیان کردیم که اقوام مغول که در دشت و بیابان گوبی زندگی می کردند و عادت صحرا نشینی را داشتند نمی توانند یک مرتبه زندگی بیابانی خود را ترک کرده و زندگی سخت کوهستانی را انتخاب کرده باشند. در ادامه چند علل دیگر را نیز در این باره بیان خواهیم کرد.
معمولا زمانی که فاتحان تصمیم به سکونت در یک منطقه را می گیرند آن منطقه باید چندین امتیاز را دارا باشند. من جمله این که آن منطقه در مسیر رفت و آمد سپاهیان و لشکر و مابین پایتخت اصلی و دیگر مناطق امپراتوری باشد، تا در صورت شورش و بغاوت چه در مناطق مفتوحه و چه در سرزمین اصلی سپاهیان بتوانند براحتی خود را در محل مورد نظر برسانند. مانند سکونت اعراب در شهرهای کوفه و بصره. یا آن منطقه باید از لحاظ سوق الجیشی و استراتژیک دفاعی برای فاتحان بسیار پراهمیت باشد. مانند اهمیت استراتژیکی دماغه امید نیک در جنوبی ترین نقطه آفریقا و تنگه جبل الطارق در دریای مدیترانه و… برای استعمارگران اروپائی.
اگر ما مسیر حمله مغولان را به سمت غرب بدقت نگاه کنیم آن موقع متوجه خواهیم شد که مناطق هزاره جات نه فقط در مسیر اصلی رفت و آمد لشکریان نیست بلکه یک محل بسیار بدی برای سکونت لشکریان می باشد. زیرا که مناطق کوهستانی باعث کندی حرکت لشکریان خواهد شد و از طرفی راه های سنگلاخ و دره ها و فراز و نشیب های مسیر، سرعت را از اسب ها خواهند گرفت. به نظر می آید از این بابت مناطقی همچون سمرقند و بخارا و مرو و نیشابور مناطق ایده آلی خواهند بود.
دومین امتیازی که یک منطقه جدید باید داشته باشد این است که آن منطقه باید از لحاظ اقتصادی بهترین نقطه باشد، تا علاوه بر این که بتوانند لشکریان را برای سکونت در آن منطقه جدید توجیه کنند، اقتصاد امپراتوری را نیز با حفظ چنین مناطق تامین کرد. متاسفانه مناطق هزاره جات از این بابت نیز این امتیاز را از دست داده است، زیرا که نه فقط در مسیر اصلی جاده ابریشم قرار ندارد، بلکه خود این مناطق نیز چنان تولیدات مطرحی را برای ارائه و صادرات ندارند. از طرفی داشتن فاصله زیاد با مسیر اصلی کاروان های تجاری، باعث خواهد شد تا اقلام ضروری و مصرفی گران تر و دیرتر از بقیه مناطق در دسترس اهالی آن منطقه قرار بگیرد. بنابراین با بررسی این موارد (سیاسی، نظامی، اقتصادی و ژئوپولتیکی) می توان براحتی فهمید که افرادی که امروزه در مناطق هزاره جات زندگی می کنند، باقی مانده لشکریان مغول نیستند. زیرا که این مناطق هیچ انگیزه و توجیهی را نه فقط برای مغولان بلکه برای هیچ مهاجمی برای سکونت دائمی در خود دارا نمی باشد. اصلا مغولان هیچ نیازی هم به اسکان لشکریان خود خارج از سرزمین اصلی خود نداشتند. و نوع تهاجم آنها بیانگر نگاه کوتاه مدت آنها در حملات بوده و با این نوع وحشیگری هیچ وقت به فکر ماندن را نمی توانستند داشته باشند.
در ادامه دلیل دینی را برای شما بیان خواهیم کرد. نظر شما در این باره چیست؟ لطفا برای ما بیان کنید.
