««رستاخیز طبیعت در بهار!»»
بهار که مي‌آيد روح زنده‌گي را با خود مي‌آورد. انگار نسيم بهاري دميدن روح الهي بر زمين هاي مرده است. زمين هايي که در خزان و زمستان سرسبزي خود را از دست داده‌اند و به گورستاني از برگ ها و چوب‌هاي خشکيده تبديل شده اند.
اگر با دقت به اين صحنه‌هاي شگفت آور نگاه کنيم و از روي عادت از کنار آن‌ها به راحتي عبور نکنيم، نکته‌اي بس بزرگ از زنده‌گی دستگيرمان خواهد شد.
قرآن کریم از اين اتفاق بزرگ طبيعت، درسي بزرگ‌تر به ما مي‌آموزد. خداوند در آيه ۹ سوره‌ی فاطر مي فرمايد:
«… فَأَحْيَيْنا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها كَذلِكَ النُّشُورُ»؛ ما زمين را پس از مردنش زنده مىكنيم. قیامت و ستاخيز نيز همين گونه است!
طبيعت بهاري از زمين مرده، چمن‌زار و گلزاري زيبا مي‌آفريند و از چوب‌هاي خشکيده‌اي که گويا سالها است مرده اند، درختان سرسبز و پرميوه مي سازد. به نظر شما اين اتفاق شگفت، شکل کوچکي از قيامت نيست؟
طبيعتي که در پاييز به زردي گراييد و در زمستان مرگي سرد را تجربه کرد، اينک در بهار، جاني تازه گرفته است و زندگي دوباره‌اي را تجربه مي کند. بنابراين خدايي که مي تواند هر ساله طبيعتي با اين پهنا و عظمت را از مرگ به زندگي بازگرداند، خواهد توانست از مردگان انسان ها رستاخيزي پرعظمت بيافريند.
پس بهار، «نمونه کوچک شده رستاخيز» يا به اصطلاح امروزي‌ها «ماکت قيامت» است. نمونه اي که نه تنها يک بار در طول زندگي خود آن را مي‌بينيم بلکه هر ساله آن را تجربه مي‌کنيم و اين گردش طبيعي فصل‌ها را بارها و بارها نظاره مي‌نماييم. به قول مولوي:
اين بهـــار نَو ز بعـــــد برگ ريز
هست برهان بر وجود رستخيز
يکي از اصحاب پيامبر مي گويد از ايشان پرسيدم: اي رسول خدا! چگونه خداوند مرده‌گان را در قيامت زنده مي‌کند؟ آيا در جهان آفرينش نيز نشانه‌اي براي اين مسأله وجود دارد؟
پيامبر خدا صلّي الله عليه و آله پاسخ داد: آيا تا به حال از سرزميني که خشک و مُرده باشد، عبور نکرده‌اي؟ آيا پس از چندي از همان زمين خشک و مرده گذر نکرده‌اي که گويي از خرمي و سرسبزي به حرکت در آمده است؟
او مي‌گويد به حضرت گفتم: آري اي پيامبر خدا.
سپس حضرت فرمودند: اين‌گونه خداوند مرده‌گان را زنده مي‌کند و اين نمونه و نشانه‌ی او در آفرينش است.(تفسير نمونه، ج 18، ص 192).
««برگرفته از صفحه فیس بوک برادر گرامی جناب آقای عبدالله نظری شاری و با تشکر فراوان از این عزیز»»
