زلال احکام(7)

زلال احکام (7)

«احکام روزه مسافر»

1)     مسافری که باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت میخواند، نباید روزه بگیرد. اما، مسافر که نمازش را تمام می خواند: مثل راننده ها که شغل اش مسافرت است؛ یا سفر کسیکه سفر معصیت است، باید در حال سفر نیز روزه اش را بگیرد.

2)     مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. اما، اگر این سفر برای فرار از روزه باشد، مکروه است. بلکه، حتی مطلق مسافرت در ماه مبارک رمضان مکروه است، مگر سفر حج، عمره و برای ضرورت.

3)     هرگاه کسی روزه واجب غیر از روزه ماه رمضان مثل: روزه اجاره، روزه روز سوم اعتکاف، روزه نذر، روزه با قسم، روزه با عهد و…؛ را گرفته باشد، نمیتواند در همان روز مسافرت کند. اما، اگر در حال سفر باشد، باید قصد اقامت ده روزه در جای را بنماید، آنگاه این روزه ها را بگیرد. اما، اگر روزه آنروز به نذر واجب شده باشد، ظاهر این است که سفر در آنروز جایز بوده قصد اقامت واجب نیست. گرچند بهتر آن است که حتی در روزه نذری نیز مسافرت اختیار نکند.

4)     اگر نذر کند که روزة مستحبی بگیرد و زمان آن را معین نکند، نمیتواند آنرا در سفر به جا آورد. ولی، چنانچه نذر کند که روزی معینی را در حال سفر روزه بگیرد، باید آنروز را در سفر روزه بگیرد و نیز اگر نذر کند که روزی معینی را چه مسافر باشد یا نه، روزه بگیرد، باید همان روز را گرچه در حال سفر باشد روزه بگیرد.

5)     کسیکه از بطلان روزه مسافر آگاهی ندارد، هرگاه در بین روز بفهمد روزه اش باطل است و اگر تا مغرب آگاه نشود، بعد بفهمد روزه اش صحیح است. هرگاه فراموش کند که مسافر است یا نداند که روزه مسافر باطل است و در حال سفر روزه بگیرد، روزه او بنابر احتیاط باطل است.

6)     اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت کند، میتواند روزه اش را تمام کند و قضای آنروز لازم نیست. اگر پیش از ظهر مسافرت کند، نمیتواند آنروز روزه بگیرد بخصوص اگر از شب نیت سفر داشته باشد. اما، نباید پیش از رسیدن به حد ترخص روزه اش را بشکند وگرنه کفاره بر او واجب میگردد.

7)     مسافر می تواند برای حاجت نزد رسول الله، در مدینه المنوره، سه روز روزه مستحبی بگیرد و بهتر آن است که آن سه روز چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه باشد.

8)     اگر مسافر در ماه مبارک رمضان، چه پیش از فجر در سفر بوده و چه آنکه روزه دار بوده و سفر اختیار کرده است. چنانچه پیش از ظهر به زادگاه و یا جای برسد که میخواهد آنجا قصد اقامت ده روزه کند، چنانچه کاری که مبطل روزه است انجام نداده بنابراحتیاط واجب باید آنروز را روزه بگیرد و قضا ندارد. اما، اگر پیش از رسیدن روزه اش را باطل نموده، روزه آنروز واجب نیست و باید آنرا قضا کند.

9)     اگر مسافر بعد از ظهر به وطن و زادگاهش برسد، یا به جای برسد که میخواهد ده روز آن جا بماند، بنابر احتیاط واجب روزه آنروز اش باطل و باید قضای آنروز را بعدا بگیرد.

10) شخص مسافر و نیز کسیکه از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است که در ماه مبارک رمضان جماع نماید و یا در خوردن و آشامیدن کاملاً خود را سیر نماید.

و من الله التوفیق و با آروزی قبولی طاعات و عبادات شما.

مصطفی خرّمی- بیست و یکم رمضان المبارک 1435؛ بوقت

کویته – پاکستان