زلال احکام(9)

«زلال احکام (9)»

«روزه های حرام و مکروه»

1)     روزة روزهای عید فطر و قربان، حرام است. روزه ای یوم الشک میان آخر شعبان و اول رمضان، هرگاه با نیت رمضان گرفته شود، حرام است.

2)     هرگاه روزه مستحبی زنی با حق لذت بردن شوهر از او، منافات داشته باشد، حرام است. روزه نذری غیر معین، بنابر احتیاط واجب، باطل است و از نذر کفایت نمیکند. هرگاه شوهر زن خودش را از گرفتن روزه مستحبی منع کند ولو با حق شوهر نیز منافات نداشته باشد، احتیاط مستحب آن است که روزه زن بدون اجازه شوهر جایز نیست.

3)     روزة مستحبی فرزند اگر باعث آزار و اذیت پدر و مادر شود، حرام است. بنابراین؛ هرگاه فرزند بدون اجازه والدین، روزه مستحبی بگیرد و در بین روز پدر یا مادر او را نهی کند، چنانچه مخالفت فرزند موجب اذیت والدین ناشی از شفقت را فراهم آورد، فرزند باید افطار نماید.

4)     کسیکه می داند روزه برای وی ضرر قابل توجهی ندارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد. اما، کسیکه گمان یا یقین دارد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد، اگرچه دکتر بگوید ضرر ندارد، واجب نیست روزه بگیرد.

5)     هرگاه انسان یقین یا اطمینان دارد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد، یا احتمال ضرر زیاد بدهد و از آن احتمال دچار ترس و اضطراب گردد، چنانچه احتمال وی در نظر عقلا به جا باشد، واجب نیست روزه بگیرد. بلکه، اگر آن ضرر باعث هلاکت یا نقض عضو شود، روزه حرام است. اما، اگر با امیدواری روزه بگیرد و معلوم شود که روزه ضرر قابل توجهی برایش نداشته روزه اش صحیح است.

6)     کسیکه عقیده دارد که روزه برای وی ضرر ندارد، هرگاه روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد که روزه برای او ضرر قابل توجهی داشته، بنابر احتیاط واجب باید قضای آنروز را بعداً به جا آورد.

7)     روزه روز عاشورا و نیز روزه روزی که انسان شک دارد آیا روزه عرفه است یا روز عید قربان مکروه است.

و من الله التوفیق و با آروزی قبولی طاعات و عبادات شما.

مصطفی خرّمی- بیست و چهارم رمضان المبارک 1435؛ بوقت

کویته – پاکستان