ماه رجب ماه سلوک و زدودن زنگارهاي شيطاني از آيينه دل است، ماه ولايت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است، ماه رجب ماه اعتکاف است.

اعتکاف، فرصت مناسبي است تا انسان که در پيچ و خم هاي ماديات غرق شده، خود را بازيابد و از خدا بخواهد او را در راه راست ثابت قدم نگه دارد تا به درياي بي کران انس و مهر خداوند بپيوندد که سراسر مغفرت و رحمت است. در اعتکاف، بايد زمام دل و جان را به دست خدا سپرد و همه اعضا و جوارح را در حصار اراده حق به بند کشيد، به خويشتن پرداخت و معايب، کاستي ها و دردهاي خود را شناخت و در جست وجوي درمان بود، بايد نامه عمل را مرور کرد و به فکر تدارک و جبران فرصت هاي ازدست رفته بود. در اعتکاف، مي توان به مرگ انديشيد و خود را براي حضور در پيشگاه خداي مهربان آماده کرد.

در فضيلت اعتکاف همين بس که معادل طواف کعبه و همتاي رکوع و سجود است. چنان که خداي منّان در آيه 125، سوره بقره

مي فرمايد: و ما به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم که خانه مرا براي طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان از هرگونه آلودگي تطهير کنند.  سوره بقره، آيه 125

آري اعتکاف ميثاقي ست دوباره، عهدي ست صدباره و نگاهي ست يک باره به عمق ناپيداي عشق. سه روز خود را براي او مخلص کردن، عشق را در سحر معنا کردن و روزه را آغاز وصال دانستن. اعتکاف، حج کوچکي است در دل، عمره بزرگي است در نفس، قربانگاه زيبائي است در قلب.سه شب بيداري از سوز عشق و بيزاري از دنيا و خود را در زمزم معرفت شستشو دادن.

پيامبر صلي‌الله عليه و آله مي فرمايند:

معتکف معتکف الذُّنوبَ ويُجرى‏ لَهُ مِنَ الأجرِ كَأجرِ عامِلِ الحَسَناتِ کل‌ها

معتكف همه گناهان را در بند مى‏كند. مانند كسى كه همه خوبى‏ها را انجام داده است به او پاداش داده مى‏شود.

(كنزالعمّال، حديث 24012.)

از نيايش هاي زيباي امام علي(ع):

خدايا از من در گذر آنچه را از من بدان داناترى و اگر بار ديگر به آن باز گردم تو نيز به بخشايش باز گرد

خدايا آنچه از اعمال نيكو كه تصميم گرفتم و انجام ندادم ببخشاى

خدايا ببخشاى آنچه را كه با زبان به تو نزديك شدم ولى با قلب آن را ترك كردم

خدايا ببخشاى نگاه ‏هاى اشارت آميز و سخنان بى ‏فايده و خواسته‏ هاى بى مورد دل و لغزش هاى زبان

التماس دعا – مخلص شما: ح ع مهدوی