تقویم شیعه
۱۵ شعبان / ولادت حضرت مهدی (عج)

در سال ۲۵۵ ه‍.ق  شب جمعه! ولادت خاتم الاوصیاء منتقم آل محمد (ص)، آخرین امام بر حق و ولى مطلق خداوند حضرت مهدی (عج) واقع شده است. در این شب آب زمزم زیاد می‌شود به‌ گونه‌ای که همه می‌توانند رؤیت کنند، ولى اکنون روى آن پوشیده است.  در این شب برات آزادى از آتش براى افراد زیادى نوشته می‌شود و آن را «شب برات» و «شب مبارک» و «شب رحمت» گویند.

ماجراى شب ولادت

ولادت امام زمان (عج) در شهر سامرا به هنگام طلوع فجر نیمه شعبان بوده است. بر شانه راست آن حضرت نوشته شده بود: «جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا».
پس از تولد آن بزرگوار را نزد پدر بردند و شروع به سخن فرمود: «أشهد أن لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله و أن علیا أمیرالمؤمنین ولى الله» و ائمه معصومین (ع) را یکى بعد از دیگرى نام برد تا به وجود شریف خود رسید و براى فرج محبین خود دعا فرمود.
القاب امام زمان (عج)
از القاب آن نور الهى «حجه الله»، «حجه آل محمد»، «صاحب الزمان»  یعنى فرمانرواى عصر خود، «مالک رقاب خلایق» یعنى امر امر او و نهی نهی او و حکم حکم او و فرمان فرمان اوست، «مهدى» که خلق به وسیله او هدایت می‌یابند و به وجود مقدس او از جاده ضلالت به شاهراه هدایت رسیده رستگار می‌شوند، «قائم» که حضرت صادق (ع) فرمودند: «از این جهت که به حق قیام می‌نماید او را قائم گویند»؛ «منتظر» که براى او غیبت طولانى است و مخلصین او انتظار خروجش ‍ را می‌کشند و شکاکین او را انکار می‌کنند.
اوصاف امام زمان (عج)
اوصاف ظاهرى آن حضرت شباهت‌های زیادى به رسول گرامى اسلام (ص) دارد. خطى از موى سبز رنگ مانند زمرد از گردن تا ناف مبارک او کشیده است. صورت مبارکش مانند ستاره‌اى درخشنده نورانى است. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «او جوانى است خوش روى و خوش موى و نور صورت مبارکش بر سیاهى محاسن انور و او غالب است». امام باقر (ع) می‌فرماید: «رنگ مبارکش مایل به سرخى است مانند گل سرخ شکفته و چشمانش گشاده و میان ابروهایش ‍ مرتفع و ما بین شانه‌های او باز است.  گشاده جبین است و بینى او بلند و نازک و شکم مبارکش برآمدگی دارد و بیخ دندان‌های ثنایایش گشاده است».
مادر امام زمان (عج)
والده حضرت صاحب الامر (عج) حضرت نرجس خاتون است که نام‌ها و القاب دیگر حضرت ملیکه، ریحانه، صیقل، سوسن است. در زیارت آن حضرت که تمامى عبارات آن دلالت واضحى بر علو منزلت آن بانو دارد توصیف به راضیه، مرضیه، صدیقه، تقیه، نقیه، زکیه شده است.