سالها بود که زمين در حسرت باران حياتبخشي مي سوخت و به کوير خشک تعصبات و عقايد باطل و مرداب خرافات، تبديل شده بود که ناگاه در شبي فراموش نشدني، باران رحمت الهي شروع به باريدن کرد و زمين تشنه را سيراب ساخت و گُلي زيبا، بنام محمد مصطفي(ص) در کوير حجاز، شکوفا شد. آن پيام آور الهي، در شهر مقدس مکّه و در خانواده اي مؤمن و خداپرست، در شب 17 ربيع الاول به دنيا آمد و جهانِ هستي را با وجود مبارک خود، منوّر کرد. اغلب تاريخ نگاران سال ولادت حضرت محمد(ص) را سال عام الفيل(570 ميلادي) نوشته اند. عقيده مشهور ميان شيعيان هفدهم ماه ربيع الاول و در بين اهل سنت دوازدهم اين ماه به عنوان روز ولادت ايشان مطرح است.

حضرت محمد (ص) از منظر قرآن:
قرآن شريف پيامبر(ص) را الگو و اسوه تمام آدميان در همه زمان ها و مکان ها مي داند و همگان را به پيروي از او فرا مي خواند. آيات متعددي درباره پيامبر اکرم(ص) در قرآن بيان شده است که گاهي به طور مستقيم و گاهي به شکل غير مستقيم، به معرفي ايشان مي پردازد.

به عنوان نمونه در آيه 159 آل عمران مي خوانيم :
” به سبب رحمت خداست که تو با آنها اين چنين خوشخوي و مهربان هستي. اگر تند خو و سخت دل مي بودي از گرد تو پراکنده مي شدند. پس بر آنها ببخشاي و برايشان آمرزش بخواه و در کارها با ايشان مشورت کن و چون قصد کاري کني بر خداي توکل کن، که خدا توکل کنندگان را دوست دارد.” : آيه 159 آل عمران.
در اين آيه به بيان شش ويژگي پيامبراکرم(ص) پرداخته شده است:
* مهرباني و نرمش با مردم
* پرهيز از خشونت
* عفو و بخشش خطاکاران
* طلب مغفرت براي خطا کاران
* مشاوره و هم فکري با مؤمنان
* قاطعيت در انجام تصميمات و توکل بر خدا

حضرت محمد (ص) در سيماي نهج البلاغه :
با توجه به اينکه نزديک ترين انسانها به نبي گرامي اسلام (ص) و آگاه ترين انسانها به شخصيت آن پيامبر اعظم (ص)، امام علي(ع) است، بهترين راه براي شناخت پيامبر اعظم (ص) مراجعه به سخنان گهربار امام علي(ع) مي باشد زيرا نهج البلاغه اقيانوس بي کراني است از معارف الهي و قرآني.

امام علي(ع) درباره لزوم پيروي و تأسي به نبي گرامي اسلام (ص) در نهج البلاغه تأکيدات فراواني دارند و از جمله مي فرمايند:
“و حقيقتاً مقتدا قرار دادن رسول اکرم (ص) براي تو کافي است. از پيامبري که پاکيزه ترين و پاک ترين مردم است پيروي کن، زيرا راه و رسمش سرمشق و الگويي است براي هر کس تأسي جويد و انتسابي است عالي براي هر کس که بخواهد منتسب گردد، و محبوب ترين بندگان خداوند کسي است که از پيامبرش سرمشق گيرد و قدم جاي قدم او گذارد” : نهج البلاغه خطبه 160

ولادت امام جعفر صادق(ع) :
امام جعفر صادق (ع) نيز در روز جمعه، ، هفدهم ربيعالاول سال 83 قمري (به هنگام طلوع فجر و به روايتي در روز دوشنبه ) ديده به جهان گشود و عالم انساني را با انوار طيّبه خويش تابناک نمود. شيعيان و محبّان اهل بيت(ع)وي را به “صادق آل محمد(ص)” ميشناسند. زيرا آن حضرت، هرگز سخني جز راست و درست، چيزي نفرمود.
آن حضرت با تشکيل حوزه علميه و تعليم شاگردانش، تحول شگرفي در جهان اسلام و مذهب شيعه پديد آورد و جهانيان را با اسلام ناب محمدي (ص) و مکتب حيات بخش اهل بيت (ع) آشنا ساخت. به همين جهت، وي را پايه گذار مذهب “اماميه” دانسته و شعيان امامي اثناعشري را “شيعه جعفري” ميگويند.

امام جعفر صادق (ع) :
هر كه به يك زندگي ساده از خدا راضي باشد خدا هم به عمل اندك او راضي شود.
(اصول كافي ، ج 3 ، ص 207)

ازطرف خود و اساتید گران قدر حوزه علمیه (جامعه امام صادق ع)  ميلاد بهانه خلقت، نبي اکرم(ص) و ششمين اختر تابناک آسمان امامت و ولايت، امام جعفر صادق(ع) را به شما تبريک عرض مي نمايیم.

التماس دعا ـ حاج علی رامیز