««سپید دانه؟!»»

چون کبوترهای عاشق درهوا
بال بگشوده به سوی لانه ها
***
در حریم «عشق» جولان می دهند
رقص، رقصان می رسند از آسمان
**********
هر«سپیدی دانه» ای بازی کنان
کوپه، کوپه، فوج، فوج، آیند به زیر
***
دانه های پنبه ای در رقص باد
چرخ، چرخان می رسند از آسمان
**********
شاخه های تک درخت خانه مان
رخت بر تن چون لباس نوعروس
***
پوششی بر شاخه های لخت وعور
میرسند«رخت کتان»، از آسمان
**********
بال و پر بگشوده چون پروانه ها
جلوه گر، عشوه کنان سوی زمین
***
از فضایی بیکران آیند به زیر
پرزنان، پران رسند، از آسمان
**********
پهن گردد بر زمین فرش سپید
از هزاران دانه ای زیبای «برف»
***
سوز و سرما هم رکاب این«بُراق»
سرد و سوزان می رسند از آسمان
******
  برای زیبا «بارش برف»، همراه با سوز و سرمای زمستانی در شهر «قم».
***
مصطفی خرّمی
دوشنبه؛ 16 / 9 / 94