همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است. آرام، بی صدا، همیشگی

بسم الله الرحمن الرحیم

نماز جمعه این هفته، بیست ونهم ذی القعده با حضور گسترده مؤمنین درامام بارگاه کلان شهرکویته توسط استاد معظم حوزه علمیه علامه محمد جمعه اسدی برگزار گردید. ایشان در خطبه اول در رابطه با حدیثی از امام حسین(علیه السلام) که معارف بلند وسرنوشت سازی را بازگو می کند توضیحاتی ارائه دادند چنانچه در آن حدیث آمده است: «ازامام جعفر صادق (ع)روایت شده که فرمود: از امام حسین سوال شد که ای پسر رسولخدا چگونه شبت را صبح کردی؟ امام جواب داد: صبح کردم درحالی که پروردگارم بالای سرم هست وآتش گویا پیش رویم ومرگ مرا به سوی خود می کشاند ونیکویی ها مرا احاطه کرده ولی من درگرو اعمال خودم هستم چیزی را که دوستش دارم دردسترسم نیست وچیزی را که ازآن اکراه دارم نمی توانم ازخودم دفع کنم و اینکه همه امور به دستی غیرازدست من است که اگر خواست عذابم می کند ویا از لطف وکرمش می بخشد حال کدام فقیری فقیرتر از من است؟»

دراین حدیث، جملات پرمعنائ از سیدالشهداء امام حسین نقل شده که با درنظرداشت هریک وپیاده کردن آنها در زنده گی شخصی خویش، سعادت دارین حاصل خواهد شد.

درابتدای حدیث می فرماید:«وَلِیَ رَبّی فَوقِی» یعنی پروردگاری که بالای سرم هست واین خود مهم ترین عاملی است برای کنترول اعمال انسان درچهارچوب آنچه ائمه ما به آن دستور داده اند.

همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است. آرام، بی صدا، همیشگی.

به یاد خدابودن ودرک وجود کسی که تمامی اعمال انسان درمعرض دید وی هست از قوی ترین عواملی محسوب می شود که انسان گرد گناه را ترک کرده وبه سوی معبود حقیقی روی آورد وتمامی کارهایش را طبق رضایت او انجام دهد چون دنیائ درپیش است  که همه کرده هایش مورد بازخواست قرارخواهد گرفت لذا در ادامه می فرماید:«وَالنّارُ اَمَامِی وَالمَوتُ یَطلِبُنِی» یعنی گویا آتش پیش رویم هست ومرگ مرا به سوی خود می کشاند پس با این وجود خیلی باید احتیاط کرد.

دین اسلام درمقابل دومکتب دیگر به نام جبر وتفویض، راه میانه را درپیش گرفته به این معنی که انسان مختاربوده (البته نه مختارِ به همه معنی) ومجبور هم نیست لذا هر آنچه را می کارد عین آنرا درو خواهد کرد ؛ آری این انسان است که برای خودش بهشت وجهنم می سازد نه کسی دیگر وبه همین خاطر است که هیزم جهنم نیز خود اوست برخلاف آتش های دنیوی که آتش آن از هیزم وامثال آن است به همین خاطر امام می فرماید: لا آخذ ما احب ولا … یعنی چیزی را که دوستش دارم دردسترسم نیست و چیزی را که ازآن اکراه دارم نمی توانم ازخودم دفع کنم همه امور به دست غیر من است که اگر خواست عذابم می کند ویا از لطف وکرمش می بخشد. ودر اخیر نیز می فرماید: فای فقیر افقر منی» کدام فقیری فقیرتر از من است.

حجت الاسلام الحاج محمد جمعه اسدی درخطبه دوم در رابطه با ایام شهادت مظلومانه امام نهم جواد الائمه (ع)چنین گفت: امام جواد درسن کودکی(پنج سالگی) به منصب امامت رسید ودرحالی که کودک بود اما سرشار ازعلم علوی وپیوند خورده با اخلاق مرتضوی وآبائی اش بود که این مسئله باعث شد بعضی از بی خبران درزمان امام، منکر امامت او شوند واین درحالی است که مقام نبوت وامامت از جانب خداست وخداوند هرکی را شایسته آن دید خرد وکوچک برای وی قائل نشده واو را به این مقام عظمی مفتخر می سازد که نمونه قبل از آن حضرت عیسی مسیح نیز می باشد چنانچه در گهواره سخن گفت.

امیرمؤمنان علی (ع)می فرماید:

« مامن یوم یمر علی ابن آدم الاقال له ذالک الیوم انا یوم جدید وانا علیک شهید فقل فیه خیرا واعمل فیه خیرا واشهد  لک یوم القیامه فانک لن ترانی ابدا؛ هیچ روزی بر بنی آدم نیست مگر آنکه خطاب به وی می گوید من روز جدید توهستم ومن علیه تو درآخرت شهادت می دهم بنابراین حرف خوبی درآن زده وعمل نیکی انجام بده که دراین صورت نیز شهادت به اعمال انجام شده ات خواهم داد زیرا تو ابدا مرا نخواهی دید»

انسان وقتی مضمون این حدیث را می خواند به عجز خود پی می برد زیرا از تک تک اعمال انسان حساب کشیده می شود چنانجه قرآن هم می فرماید کسی که ذره از عمل خیر انجام دهد همان را خواهد دید وکسی که ذره ای از کار شر انجام دهد عاقبت همان را خواهد دید.

ایشان دراواخر خطبه دوم به همه متولیان جمع وجماعات خطاب نموده وگفت: درزمان فعلی که عصر استعمار واستثمار است همه  باید زیرکانه عمل کرده وهرجاده ای را نیز نباید راه عبور خویش قرار دهیم زیرا  دام های فریبانه ای که برای ما  گذاشته شده این مسئله را تایید می کند لذا وظیفه ای ما ایجاب می کند که از خداوند درخواست کنیم تا ظهور حضرت حجت را معجل گردانیده زیرا اوست که  به مظلومیت ما خاتمه خواهد بخشید.